Düþler bahçesi

Yitirdiklerim düþlerim di,
zaten neyim vardý ki kaybedecek...
Sezeryen le almýþtýn içimden
senden baþka birine sevdalanmayý...
gözlerim seni gördüðü an,
bakmayý unuttu senden baþkasýna....
Ne çok severdim senle uzun yolculuklara çýkmayý,
seni sevmek,
nereye gitdiðini bilmediðin
bir trene binmek gibiydi,
aklýmda sadece gürültüsü vardý trenin....
Düþlerimdeydin sen,
ilk defa aysýz bir gecede öpmüþtüm seni
uzun uzun.....
elimden tutup götüreceksin sanmýþtým beni
uzun bir tren yolculuðuna...
coðrafya deðiþtirmek gibiydi sana dokunmak,
gözlerimi istanbulda kapayýp,
Diyarbakýrda surlarda acýyordum.
izmirde bir duble raký içip,
bingölde türkü söylüyordum...
Düþtü herþey....
Düþtün sen.....
Sonra gittin,
býraktýn beni bilmediðim coðrafyalarda,
Geri dönemedim,
Çünkü sensiz tren yolculuðu yapamýyordum.
Ne zaman ki talan ettin Ömrümü
Gözümdende DÜÞTÜN.....