Bir rivayete göre yanmamış Kerem Aslı.
Bir katre su olmuşlar gülde şebnem misali.
Onları yad içinmiş İstanbul’da çay faslı.
Demlik ile semaver bestelerken visali.


Ateşin sinesini sarmış Kerem’in ahı.
Aslı’nın berraklığı ince belliye andaç.
Ateşe yüklese de zalim keşiş günahı.
O demden sonra ateş aşkın başındaki taç.


Isfahan İstanbul’u o gün bugün kıskanır.
Buğulu sabahlarda Boğaz Kerem’in düşü.
Erguvanlar açınca görenler aslı sanır.
Çayı İstanbul’da iç firkat deminde üşü.


Firuze bir tespihin tanesinde sır zaman.
Bardağa dokunan el sanki aslı teninde.
Çayını yudumlarken Kerem’le Aslı’yı an.
Onların hatırası ateşteki eninde.


Dudaktaki duanın buğusunda Aslı var.
Yedi tepe üstüne kurulsun aşk otağı.
Yedi düvel işitsin burada çay faslı var.
Kuşatsın çay ıtırı dem dem denizi dağı.
13.04.2013 İ.K