Ýnsanlar yaptýklarý hatalardan hep utanýp ve hiç mi hiç getirisinin olmadýðýný söylerler, gerçekten bu doðru mu, belki. Ve hafif baþýmý çevirip geçtiðim yollara baktým.

Hata. Ahh hatalarým sen yok musun sen, benim bütünümün ayrýlmaz bir parçasý. Bazen elimi uzatýp dokunduðum ateþ parçasý olup yakýcý alevlerini yüreðime kadar hissettiren. Deli fiþek misali peþinde gidip tökezlendiðimde duvarlarý yumruklamam yetmeyince iki gözü iki çeþme aðladýðým, hiç uzaðýmda durmuyorsun, yoksa ben mi peþin sýra dur durak dinlemeden koþtum.

Bazen elimi yakmana bakmaksýzýn siper olurum sana, baþýmda dönen çocukluðumun haylazlýðý olup didiþtiðim gibisin, ebecilik oynarýz, kim kimi buldu ya gider o an ki düþlerimizin akýþý.

Kim neyi deðiþtirir ki, bu benim kabul gören, bugüne getiren yaným.

Beni ben yapan sevimli, çekilmez, tez canlý, kýskanç, gerektiðinde yaygaracý ve olmazsa olmazým.

Kýzýp yaka silkelesem de sen olmadan bu kadar derya u denizi dolduran insani tanýma sanatýný öðrenemezdim. Avucuma batan kýymýk olup canýmý yaksan da, hayatýn tuzu tadý misali þekilden þekile dönüp durdun avucumda. Ara sýra gözlerime hücum eden yaþlara vesile olsan da dudak kenarýnda beliren hüzünlü tebessümde saklýsýn. Kýzsam da, harman yerinde oynayan iki saç örüklü çocukluðum gibi gözümde tüten yanýný unutamam.

Bugün oluþan yaman mý yaman acýmasýzlýðýn oluþturduðu çarký görüp kaçardým ta o yani baþýnda duran Qevere Soru'un yanýna.

Ahh hatalarým, sen olmasaydýn bir nebze de olsa insanýn iyi ve kötü yanýný hiç mi hiç göremez, yoksun kalýrdým doðrunun peþinde koþmaya.

Engebeleri uçarak geçmeyi öðrenemez, ayaklarýma takýlan taþlarý aþmasýnýn hazzýný ve emeðin ne bulunmaz güzellik olduðunu capcanlý görmezdim.

Ýnan bana, varlýðýn bana unutulmaz iyi'leri gösterdi.

Hata... Ahh hatalarým sen yok musun sen peþim sýra koþuþturan gölgem oldun, yakamý kurtaramadýðým eteðime yapýþan yaramaz çocuk gibisin. Atsam atamýyorum. "Git" diyen yaygaracý sesime kulaklarýný týkayan hoyratlýðýna bilsen nasýl da dýþ bilirim, yine de avucumda saklanan kýymýk olmaný deðiþtirmiyor.

Ahh hatalarým, seni elimin tersiyle ötelemem, sen olmasaydýn inatçý olmaz, umudu saklý tutup kendimi yeniden küllerimden yaratma cesaretim olmazdý.

Ahh hatalarým, anaç tavuk özelliðimin baþlýca ah’larý seni.

Yüreðimde taþan sevgi demetlerin ucuna yapýþan sevimli, gerektiðinde can acýtan renk cümbüþünden göz kamaþtýran arý böceði gibisin.

Göz alýcý, kamaþtýran renk cümbüþünle nasýlda gelip karþýma gerçekmiþ gibi dikiliyorsun, tanýmamý zorlaþtýran sesiz, munis sevimliðin aldatýcý, görmem hep gecikiyor.

Ahh hatalarým, neden çabucak hiç bana görünmedin, hep bin bir renk ardýna saklandýn, gizlenmeyi ne çok seversin. Tez canlý, telaþlý, heyecandan týrnaklarýný kemiren çocuksu yanýmsýn. Beklemeye dayanamayan sabýrsýzlýðýmýn getirisi. Örselenmiþ duygularýn geride býraktýðý bir demet hüzün yumaðý olup acýtýrsýn dokunduðuna.

Ahh hatalarým, tecrübe hanemin puan getiricisi, kadir kýymeti tanýmamýn yegâne katkýsý.

Her þeye raðmen olumluyarak bildim seni, kendimle sevdim.

Sen olmadan kendimi, civarýmý, iyi ve kötüyü tanýmazdým.

Sana borçluyum diyemem, lakin olmaman insaný tanýmam da yaman bir açýk olurdu ve inan bana, bu kargaþanýn içinde hayatýn o ip incecik dalýna sarýlmamý getirensin.

Sana kýzýp küsmem ne gezer, hep görmezden geldiðim olup çýktýn karþýma yýkýlmayan dað misali.

Çocukluðumun yadigârý gibi bazen sevince, bazen de zor olup öfke ve hýrçýnlýðýma elçisin.

Göze hitap eden ýþýltý, parýltýndýr beni sana çeken, içinde hep mavi rengin týlsýmýný aradým. Bazen þerbet olup kendini suskun halime içiren unutulmaz tat olursun.

Bazen de düþ kurduðum diyar kadar yakýn mý yakýným ve tekrarlanan küsmelerin tadý tuzu olur her bir an'ýn.

Ahh hatalarým, anaç tavuk özelliðimin baþlýca ah'larý seni.

Keje Elif ORHAN