Bir günlüðüne ben ol, benim gözlerimden bak hayata
Benim ayaklarýmla týrman yokuþu
Benim kalbimle sev insaný ve benim vicdanýmla sar yarayý...
Gurur bilme cebindeki parayý
Ölmeden taný cenneti, cehennemi
Sen de Allah’ýn kulu, ben de...
Ayný güneþle ýsýnýyor, ayný güneþle aydýnlanýyor tenimiz
Ayný gök kubbenin altýnda yazýlýyor kaderlerimiz
Eþitliði bozan yanlýþ algýlarýmýz!..

Evet; bir günlüðüne ben ol!
Benim gibi düþün, benim gibi yaþa
Madem ki, sevmeliyiz Yaradan’dan ötürü yaratýlaný
Öyleyse bir günlüðüne sev beni ve öðret bana
Nasýl anlaþýlýr zenginle-yoksul farký
Sen paradan, ben gönülden zengin
Acaba kim daha zengin?..

Yaþamý küstürmeden, ölümü uyandýrmadan
Eþitlenmeli hakkýmla, hakkýn
Ne sen benden fazla, ne ben senden eksik
Topraðýn altýnda cümle alem eþit...

Gecikme! Tut sana benzemeyenlerin elinden
Yokla aklýný! Ve otur yoksulun, açlýktan ölenin sofrasýna
Umudu, kuru ekmekte bulan zavallýnýn gönlüne su serp
Huzur taþý, sevinç yükle hayatlarýna
Sen yoksul, o zengin olsun bir günlüðüne!..
Yani ben ol!
Yani benim kadar uzak kal bolluða, berekete!..

Ýkimiz de biliyoruz ki, buluta girerse ölür güneþ
Gölgelenir hayat, ýþýðý kaçýrmamak gerek!..
Öyleyse ben ýþýðý, sen karanlýðý kucakla
Benim uzaklýðým kadar uzak ol zenginliðe
Sofran boþ kalsýn, açlýktan nefesin koksun
Gökten yere in, topraða deðsin ayaðýn
Yalandan olsa bile, yoksullaþ bir günlüðüne
Ben çýkayým bu kez göðe, ütopyam renklensin...
Bitmek-tükenmek bilmeyen þu koca hazinem,
Gönül zenginliðim, hayatla bayramlaþsýn...
Senin de gözünü Allah doyursun!..

Rukiye Çelik
ANKARA/ 15 Mart 2015