Düþler büyüteceksin bir saksýnýn içinde,
Ve her sabah su döküp güneþe koyacaksýn,
Dökülen hüzünleri seçeceksin elinle;
Belki bir akþamüstü veda edip seninle
Küs olup gideceðim.

Kanepeye uzanýp, okuduðun kitapta,
Devrik bir cümle ile çýkacaðým karþýna,
Kanatlanan belleðin konarken daldan dala;
Kuru bir yaprak gibi dalýndan düþüp yola
Güz olup gideceðim.

Küçük bir çaydanlýða demlediðin duygular,
Sýcak bir melodiyle dökülecek bardaða,
Isýnýrken ellerin, titreyecek dudaðýn;
Arkasýnda bir tufan beklese de bu daðýn
Köz olup gideceðim.

Elindeki aynanýn içindeymiþim gibi,
Ýþveli bakýþlarla süzeceksin kendini.
Birden soluklaþacak aynadaki o halim,
Üç beþ parça þiire dönüþecek hayalim
Söz olup gideceðim.

Mehmet Taþtan