Ýnsan bu baðlanýyor.Bir eþyaya, bir düþünceye, bir insana...
Yalnýzlýk üzerine birçok þiirler, methiyeler düzmüþ olsak da, bir yerde yalnýzlýðýmýzýn üstünü örtmek istiyoruz.Aslýnda hayatýmýz, hep arama eylemi üzerine kurulu deðil mi?

Yalnýzlýðý melankolik bir havada çok sevebiliriz, hatta bazý yazar ve þairlerin bu aitlik duygusundan etkilendiði söylenir.Ondan sonra kitabýn, en çok satýlanlar arasýnda yerini aldýðý da.Bu duyguyu seviyoruz çünkü bize kolay ve öznel.Tezatlýklar üzerine kurulu hayatýmýzda, tabularý yýkýp bu kiþisel duyguda çoðu kiþinin yaþadýðý bir yalnýzlýk profili oluþturduk.Nesnellik ölçülerimizi bildik ve duygularýmýzý kararlaþtýrdýk hep beraber.Kendine acýma ve isyankârlýk raðbet görenler.

Bu problem olmaktan çýkmýþ duruma,herkes tarafýndan bir yakýnlýk duyulur tabi ki.Oyunu kurallarýna göre oynamanýn verdiði mantýksýz bir taklit sürüp gider. Yalnýzken mutlu olduðu düþünülmez insanýn.Halbuki bunu bir amaç haline getirip mutlu olanlar da var mutsuzluluðunu en üst perdelerde yaþayanlar da.Böylelikle insanoðlunun yaratýlýþ gayeleri devreye girerek yalnýzlýk ve melankolinin bir tutku olduðunu içgüdüsel bir biçimde bize öðretti.Böylelikle bencillik, riyakârlýk duygularýmýz yerini belli etti.

Ama bunlara kanmayanlar da oldu.Onlar, bu þairane duygunun farkýna varmaya çalýþýyorlar ve içlerine yöneliyorlar.Diðerleri ise boþ bir savaþta o kötü duygularýyla yalnýzlýða mahkum oluyorlar.

Ya da iki tarafta duygularýna yeniliyor. Farklý düþüncelere,farklý eþyalara,farklý insanlara...

Kýsacasý yanlýzlýktan baðlýlýða geçmek ince bir çizgi,sizden kalýn olmayan...