Sensiz kalabilmeyi öğreniyorum. Aslında zor bir süreç, kabul etmeliyim ki çok zor demeliydim. Ama hala nefes alış verişlerimde sıkıntı var. Bunu atlatmaya çalışıyorum. Ama işin zor kısmı gece de , eğer gece de olmassa seni çok rahat unutabilirim. Tabi bir yanım hala bu durumu reddediyor. En azından umursamamayı öğrenirdim değil mi?
Ama dediğim gibi gece çok sıkıntılı, tam da karamsarlığımın içimi sardığı dakikalardayım. İşte bu saatler tekrar tekrar aklıma düşürüyor seni, yanan sigaranın, dönen dumanın haddi hesabı yok. Bir şekilde atmalıyım tam emin değilim ama gündüzü geceye mi katmalıyım?
Ah şu kararsızlığım!
Beni sürüklediğin uçurumlara bakar mısın lütfen?
Gel de atlama
Sonra arkamdan Yazık oldu diceksin şapşal!
Neyse ben uyuyorum, yordun beni yeterince
Kötü geceler sana, beni hatırlaman lanetiyle...