NE OLDU BİZE?

Sen ki...
Leylasıydın; mecnunsu duygularımın doruklarında,
Uçsuz bucaksız çöllerimin sevda çiçeğiydin,solmayan.
Yedi ana rengiydin, hislerimin gökkuşağında!
Birbirinden berrak, birbirini tamamlayan, usanmadan.

Ben ki...
Beşinci mevsimindim hani! iklimlerin ötesinde,
Dört mevsimi gözbebeklerimden dudaklarına sunan.
Cansuyundum; damarlarında dolaşan bir seyyah gibi!
Yalınayak ve çırılçıplak ama; sadece senin ekseninde.

Sen ki...
Vazgeçilmeziydin ruhumun- bedenimin ebediyen,
Kopmıyacak kıyametim, batmayacak yıldızımdın ömrümde.
Oysa; şimdi yoksun kainattaki varların arasında,
Neden ve nereye gittiği meçhul? bilenin bildiği ancak.

Ben ki...
Nefesindim hani? senin soluklarını kuşatan!
Yaşamının gayesi; olmazsa olmaz iksirindim.
Oysa şimdi, sönük bir ateş, soluk bir gökyüzü,
Tutkusunun çıldırttığı,aşkının deli-divanesiyim.

Biz ki...
Bulutla-yağmurduk, toprağın yol gözlediği,
Geceyle-şafaktık! koynunda günahlarını gizlediği.
Fersahtık-mildik, sevenlerin rotasını izlediği,
Aşkın ta kendisiydik meleklerin bile imrenerek izlediği.