Özümüzle sözümüz hiç tutmaz birbirini
Yanlýþ bir güzergahta asla hakka gidilmez
Kokuþmuþ özümüzden atamazsak irini
Yitirilmiþ bir özle hak yoluna girilmez

Unutmuþuz biz hakký taparýz dünyalýða
Münafýklýk postuyla ineriz biz sahaya
Gideriz küfre doðru durmadan kaya kaya
Yozlaþtýk günden güne nasýl hala bilinmez

Nerede o Ömer’in nerede adaleti
Yüce Ebu Bekir’in nerede merhameti
Ya hazreti Osman’ýn hakka samimiyeti
Alýnmaz hiç galaya bilmem neden alýnmaz

Nerede þehitlerin þahý o yüce Hamza
Nerede çatal yürek ya o Ali Mürteza
Yok oldu maneviyat bu yüzden bize ceza
Kýrdýk dallarýmýzý kýrýk dala binilmez

Yozlaþýp gitti ümmet çoktan yozlaþýp gitti
Tapýndýk dünyalýða bak maneviyat bitti
Ana baba yatakta gezdirir olduk iti
Sapmýþýz eðri yola doðru yola gelinmez

Peygamber rehberim der, asla sözüne uymaz
Komþumuz aç yatarken kendimiz obur doymaz
Hani ya hak içindi kýldýðýn bunca namaz
Yanlýþsa girdiðin yol doðru yola girilmez