Gün öldü gözlerimde biliyor musun dostum
Sararýp düþeceðim her ayýn altýsýnda
Kuru bir sonbahar yapraðý gibi daldan
Ve yandýkça yanacak caným topraðýn her intiltisinde...

Ýþte bugün Altý Mart, yarýn Altý Nisan
Yüzkarasý 6 Þubat’ý hatýrlatan günler...
Gözlerin ve hüznün aðladýðý bitmeyen zaman
Hayatlarýn son bulduðu o an...

Bugün acýyla, acýyý yarýþtýrýyor aklým
Görüyorum ki, yokluðun ölümmüþ be dostum
Taþýn-topraðýn, demirin-betonun soðuk yüzlü
o hayatýn kýyametindeyken sen, yýl 2023,
boyu kýsa, günü az, çelimsiz þubatýn altýsýydý...

Evet, kar-kýþ-kýyamet, kötü olan ne varsa toplanmýþtý aya
Gök yere düþmüþ, yaþamla-ölüm arasýnda
Tek çizgide buluþmuþtu cennetle-cehennem
Çýðlýk çýðlýða, yer ve zaman deðiþtiriyordu hayatlar
Cehennemin acýmasýz ellerinde dönüyordu dünya
Cennet susmuþ, çiçeði solmuþ, suyu kesilmiþti ömrün
Ve ölümüne imza atýlmýþtý yaþayan canlarýn
dikilen o gösteriþli, o pahalý mezarlarla...
Ve o karanlýk dehlizler, aðzý baðlanmamýþ kurtlar gibi yutmuþtu kucaðýna düþen canlarý bir bir
Örgüsü kumdan, demiri eksik o ihtiþamlý kuleler...

Rukiye Çelik
6 Þubat/ 6 Mart 2023