Bir oda dolusu hatıra içinde oturuyorum şimdi.
Hiçbiri hafifletmiyor kalbimdeki yaban ağrıyı,
Hiç tesellisi yok artık çocukların yorgun gözlerime,
Kaçıncı çalınışı kapıların umudu tüketen bilmiyorum.
Gitsem diyorum şehir ağlıyor,
Yalnız kalmak istemiyor şehir kaybedenlerin saflarında.

Sen suskun çığlıklarını kusarak giderken,
Hiç anlamadığın bir yüreği çıkarttın göğüs kafesinden.
Sadece yaşananları tüketmekti bu oyundaki rolün..
Aklının burada olmadığı günlerde,
Yüreğinde boşuna susturdu şarkımı

Şimdi ben kalanım, sen sadece giden
Yeni kederler büyütüyorum şimdi.
Gidenin acısını hakkıyla yaşamak için,
Senin bu aşkı hiç yaşayamadığın kadar.
Ben acısını yaşayacağım.