“Ma vie peut etre differente”..hayatým farklý olabilirdi..
     BU BÝR ATEÞ DANSI

     Yenildim dedi..Ilýk ýlýk ölüyordu..
     Koyu gölgelere teslim olmuþ yüreðinin, çýkmaz sokaklarýnda, çocukluk düþlerinin sevgilisiydi karþýsýnda duran.Bayat bir zamana ait , anlamdan anlamsýzlýða giden eskizler dans ediyordu içinde . Bu bir ateþ dansýydý. Tek bir yanlýþ figürün sonu ateþe dokunup yanmaya razý olmaktý..
     Ateþ olunca yanmaktan korkmak ne kadar anlamsýzdý. Yüreðine dokunan eller yansýn istiyordu, bir yanýk izi, bir sýzý kalmalýydý ömrüne dokunan yaþanmýþlýklarda..
     Dehþetengiz zamansýzlýklar baþladý içinde.
     Yenilgilerden saðýnan pusatsýz düþlerinin, puslu beklemelerini toza dumana buladý. Göz gözü görmüyordu geçmiþinde.
     Sesini duyuramadan baðýrmak zorunda kaldýðý yýllara kilitlenen bir yürek söylemi döküldü dudaklarýndan. Dilinde bir Ýstanbul düþünün,düþünden düþüþünün baðdaþ kurmuþ suskunluðu sancýyordu. Bir depremin ucuna astý suskunluðunu..harf harf þiddetlenerek ecelin rengine bürünüyordu sözcükler. Öldürülen düþlerinin taze kaný sýcak ve dönüþsüz rötarlarda akýyordu geçmiþin kulaðýna..
     Her þeye raðmen sevmelerinin intiharýný, zemheri bir ayaz arasý gelmeyiþlere düþürdü. Ýncindiði zamanlardan kezlerce kýrýldýklarýna düþtü. Kan kokan bir gemiydi þimdi yüreði ve pusulasýnda uzak bir liman..Aradan çekilmedi dalgalar..gemi ve þehir hep ayrý kaldýlar..
     Çocukluk düþlerinin sevgilisine baktý son kez..
     Biliyor musun sevgilim? Dedi
     “Hiç konuþmaz mezarlýklar, kendi suskunluklarýnda yaþlanýrlar. Ve beni sevgilim, tam kýlýcýmý ihanetin kalbine saplayacakken canýný baðýþladýðým için arkadan vurdular..”
     Ayrýlýðýn mührünü taþýyan gözlerinde ki buðuya inat hiç aðlamadý.
     Damla damla akýyordu caný..
Meçhul bir cinayetti, katili bulunamadý. Çocukluðu arkasýndan baðýrdý, bildiði bütün kelimeler yerlere saçýldý . Yaðmur hýzlandý,fýrtýna yakýndý..geride hiçbir iz kalmadý..
     Kaskatý kesildi bedeni. Geriye iki ayrý cevap kaldý yüzünde ..
     Bir yarýsý küskün ve suskundu yüzünün..
     Bir yarýsý
     Ne çok sevmiþti onu..
          Ve kabilin parmaklarýna bulaþan kan damlýyordu artýk bütün sevgilerden.
                                        
                                        4.2.2003 /ANKARA
                         ÝLKNUR ÝPEK