Yüreğimin güzel yüzü;
Belki yazılacak hiç bir şey yok,belki de yaşanmamışlıklara adanacak binlerce satır var yüreğimde.Mutluluğu anlatmamı istedin benden,oysa mutluluğu artık satırlara bile yansıtmaktan uzak bir yaşam sürmeye başladım ben.Geçen günlerden birinde birisine sordum mutluluk nedir dedim.Adımsız bir yolculuktur dedi.Ve ben adım atmadan yürüyemem...Sonra bir kelebek kondu omzuma ,evime hangi açık pencereden girebilmeyi başardı diye düşündüm,dokunsam incitirdim belki de zaten kısa olan ömrünü ellerimde sonlandırırdım.Sadece baktım,evimdeki varlığı derinlerde bir yere gizlenmiş mutluluğu hissettirdi bana.Mutluluk yaşamı oluşturan her şeyde gizliydi,biliyordum.Yüreğimin uzaklıklar söylencesindeydi mutluluk uzun bir yolculuktu.Tanrının kıvılcımını hissettiğim her duyguda vardı.Ağlayabilmekti ,özleyebilmekti,hasretti,yokluktu,ölümdü mutluluk.Soğuk bir yük gibi omzumda taşıdığım ayrılıklardaydı ,mutluluk.Suskunlukların kanadığı yerde gizli bir yaraydı mutluluk.Sonsuz bir yalnızlıkta,sonsuz bir ıssızlıkta bile yüreğimin bir köşesinde gizli gizli kanardı,sevmek derdi buna...
Bir dost sesi,karanlığı bölüp gülümseyiş çizdiğinde dudaklarıma ,yağmurun ıslaklığı tenime dokunduğunda içimde ki ürpertiydi mutluluk.Gece sokaklara düşen yüreğimin , belki bu son gece derken duyumsadığı,hiç büyümemişlikti,mutluluk.Hayatı duymaktı yorgunluğumda.Düşe kalka yürümekti bilinmez yarınlara.Dudaklarımda ki sessiz çığlıkta saklı yakarışlardı yaradana..Acı yüreğimden beynime sızarken kavuşmaz uzaklardan gelen bir selamdı...Bir sürgüne sevdalanmaktı...Ölümü taşıyan her nefesti mutluluk..Mutluluk yaşamaktı kısacası...
Yine de sen bilmediğim bir şeyler söyle ,mutluluğu anlat mesela....