:: Kemre
Gönderen: İsmail Örnek / ankara 23 Ocak 2004
	hızla düşüp çakılların üzerinde süründüm bir süre... kalkıp dizimin biri ve yüzümün biri kanlar içinde babanneme koştum.. ben ağlarken o yaralarımı "yudu"... "böyüyünce unutun yavrım" böyüdüm... böğrümdeki yaralar yunmadan kemre bağlıyor artık... aklımın mihrapları büküldü babanne... senin bana öğrettiğin kelimelerle kanayamıyorum artık... sen olsan "feleen dağırmeni ağır döner emme ince övütür yavrım" derdin; bense, kuarklarıma kadar sızlatıyor hayat bedenimi, diyorum... mezarının üzerinde uyuyakaldığım geceyi hatırlıyor musun? hani sabahında beni öyle uyuyakalmış bulunca korkudan tüm varlığıyla duaya durmuş bekçinin benim bir hortlak değil de alelade bir ademoğlu olduğum gerçeğini anladıktan sonra küfürlerinin arasına sıkıştırdığı "sabırsız olma! orda çok yatacaan nasılsa" sözlerini... sahi sen herhangi bir şeyi olsun hatırlıyor musun? beni... yeteeeeeeeeeeeeeer! biri şu zangoçu durdursun! sana bir cevap olsun diye çıldırmıyorum ben Hemingway...