Allahına kadar sevdi bu yürek!
Geceleri gündüze boyadı;
Çiçekler,
Böcekler,
Sarmalayıverdi tüm dünyayı!
Yanardağlardan fışkırdı en kışkırtıcı saatler,
Kelimeler en büyülü şiirlere döndü!
Şarkılar esti semalarda!
Ebruli kuşlar uçuştu odalarda!
Yağmurlar altında sevişti güneşle,
Yandı!
Ne kadar yaktı bilemez!
Sıcağını koydu içine,
ışıltılarını...
Maviyi en mavisiyle yaşadı,
Hoyrat dalgalara göğüs gerip;
En kırmızı tavında süzüldü,
En dokunulmadık mahremiyet!
Sabahlara kadar içti sevdayı,
Deli sarhoşluğuna daldı!
Saklanmadı!
Saklamadı!
Sonuna kadar gitti,
Bilemeden;
Allahına kadar sevdi!
Bir gün,
Yürek güneşe kaçtı!