fistanımın cebindeydi tüm hayallerim
köy güzeli gibiydi tüm umutlarım
kentin duvarlarından kopmuş sevdiğim
sonradan öğrendi tesadüfen geçtiği yüreğim

yoklukta yaşadığım zenginlik akar kalbimden
bir gülümseme satın alırken tüm alınmazları
verdim gitti dedirdi ruhumda tüm açılmazları
katlandı geri geldi ağrılı kentin gri duvarları

acılar var bağrımda bıçaktan öte örselenmiş
açsam göğsümü durmaz ağlardı gören yerli yersiz
yaralarımı açan kentin gri duvarları
çaldığın sevgiden yerinde daha çok var
köy köşesinden sevdim kenti
kentte asla sığmaz akan bir saflıktan


kapattım gözlerimi




Resim; Nuri can