Sana şiirler yazamam artık..
Sevda sözleri fısıldayamam dudaklarına.
Geceler boyu düşüncelerime tutsak edemem seni, acılarıma ortak edemem.
Söylenecek ne varsa ikimize dair ya da yaşanacak ne kaldıysa gözlerimizde.
Bir uzak diyara uçup gitti bir gece.
Ne kırık kalplerimizin birleşme umudu ne yalnızlığımın hırçın çocuğu durduramadı bu zamansız gidişi.
Susmalıyız sevgili.
Bir ömür konuşmuş kadar susmalıyız bundan sonra. Biliyorum zaman hiç acımadı yaşamak istediklerimize ve bir yalnızlık girdabına sürükledi yorgun omuzlarımızdan tutarak yüreklerimizi.
Hiç hakedilmeyen yaşamlar giyip çıkınca güneşin ortasına,
hep reddedilmelerin ortasında kaldı öksüz ruhlarımız.
Şimdi şunu anlamalıyız sevgili,
hiç geri dönüşü olmayacak artık ardımızda kalan yolların.
Anlatılanların peşine takılıp unutamayacağız kirli geçmişlerini caddelerin,
soğuk ölümlerimizin yasını tutamayacağız..
Ne beklenilenler bir anlam taşıyor artık ne de soğuk bir akşam üstü bana uzattığın sıcak ellerin.
Biz bittik sevgili,
bir aşkın bitişini hiç göremeden silindi düşlerimiz.
Bizimle birlikte ağladıklarımız yalnız kalacak bundan sonra,
gecelerin tükettiği insanlara üzülemeyeceğiz yada hiç bilemeyeceğiz yalnızlıklarımızın değerini.
Aşk kararacak arkamızdan hiç hissettirmeden ve yok olup gideceğiz ruhlarımızın karanlığında.
Herşey silinecek..
Sessizleşecek..
Bitecek..

Ve karanlık gülümseyecek..