Karanlık mağarandan bir ses şimdi kulaklarımda.
Sarsıldım, irkildim, korktum!...
Ama kaçmadım.

Karanlığının en derininden bir sır verdin bana.
Ve elimden bir şey gelebildi ancak.
Yalnızca seni daha çok sevdim.

..

Karanlıkta gezmeyi seversin sen.

Öğle ışığıyla aydınlanmış şu manzaranın sığlığı batar sana.
Parlak renkler başını döndürür, mideni bulandırır.
Gölgeler uzadıkça rahatlarsın biraz..
Derinlik...

Sonra yalnız siluetler...

Ve görünmez olunca herşey...
Gözlerinde gezen sonsuz karıncanın arasında kalır ya artıklar...

Biliyorum sen asıl o zaman görürsün.