Bir tünel inşaatı başladı yüreğimde

Onay vermemiştim, onu medeniyette vermeyecektim

Doğası gizlenmeliydi, korunmalıydı..

Savunmasız kaldığım bir anda ansızın istila başladı

Çok sağlam temeller attılar derinliklere

Kilometreler sürüyor uzunluğu

Yinede besbelli gecekondu

Ben karşı çıkamadan yıkamadan

Kaçak hizmete sunuldu

Halbuki daha bitmemişti yapımı

Şimdi kaygıyla derinden sızlıyor bedenim

Acıların farları yok,

Ardarda gelen kazalarla hırpalanıyor

Korna sesiyle yankılanıyor kalbim

Oklar hep çıkmazlara yönelmiş

Olur olmaz yerlere uyarılar yerleştirilmiş

Kaybolan sevinçler yolunu bulacak mı?

Hayaller korkmadan tüneli kullanacak mı?

Yüreğim sarsılmadan duracak mı?

Azimle vuruyorlar duvarlarına

Her darbede eriyor dermansız toprağım

Dağımın çiçekleri soluyor,

Filizlenmeye çalışanlar vazgeçiyor varolmaktan

Acı içinde çırpınıyor yüreğim

İnşaası artık bitmeli, sonu aydınlığa ermeli tünelin

Can damarım kaza kalıntılarını akıtmalı,

Tohumlar berekete doymalı

Tüm umudum senden yana gün ışığı

Işık ver çıkışa, yol ver drama

Tünel insafa gelsin kasvetiyle korkutmasın

Kalbimin doğasına uyum sağlasın

Yüreğim içini bölen dev yarığada

Çiçekleri gibi baksın

Benliğime kıymasın