Bakýþlarýmý dondurduðum,
Bir fotoðraf karesi gibi,
Siyah beyaz bir filmin
Erken terkedilmiþ ilk yarýsý hayatým.
Kimi tozlu yollarýndan,
Arnavut Kaldýrýmlarý’ndan ustaca geçip,
Ýmrenilesi asfaltlarýnda dengemi yitirdiðim.
Garip bir sonun baþlangýcý gibi.
Su misali durgun saydýðým,
Sonra bir bardak içinde fýrtýnalar kopardýðým
Aþýkane olmaya çalýþýp,
Yolumu hep þaþýrdýðým bir aþkýn,
Garip bir izi.
Bitiþ mi? Diriliþ mi?
Kararsýzlýk mý bu?
Sonu gelmez düþüþler,
Ya da tam boðulacakken,
Bir elin sarsmasýyla uyanýþ mý?
Sonsuzluðu mu veriyor bana,
Yoksa sýnýrlara mý gömüyor beni,
Ya da dinginlik içinde,
Önceden mi hazýrlýyor telaþa…
Bakýþlarýmý dondurduðum,
Bir fotoðraf karesi gibi,
Siyah beyaz bir filmin,
Erken terkedilmiþ ilk yarýsýydý hayatým.
Tek bir fark var;
Artýk ikinci yarýdayým…