Önce daðlara yaðar kar, sonra eðilir daðlardan ovanýn düzlüklerine. Köy köy, þehir þehir beyaza bürünür her yer. Daðlar yeþillendiðinde anlarýz baharýn geldiðini. Daðlarda menekþeler açtýðýnda biliriz bahar havasýný. Daðlarda ongunlaþtýkça yeþil tonlarý, yazýn geldiðini düþünürüz. Sonra kahverengileþir daðlar, sonra sararýr. O zaman sonbahara not düþeriz karamsar þairlerle.

Þehir ve köylerin çoðu kurulurken sýrtlarýný bir daða yaslamýþlardýr. Dað onlar için bir güvenin sembolü, korkuyu yenmenin düþmana daha heybetli görünmenin bir iþareti olmuþtur. Daðlarýn bu heybetinden midir bilinmez dertlendiðimizde, dertlerimiz daðlarýn omuzlarýna yüklemek istemiþizdir. Çünkü bu yükü ancak daðlarýn çekebileceðini düþünmüþüzdür her nedense.
Etrafýnda daðlar olan þehirler, kasabalar, köyler, daðsýz yerleþim yerlerine göre daha þanslýdýrlar. Her sabah penceresini açýp dað yamaçlarýnýn sisli doruklarýný görenler diðer insanlardan hep bir adým öndedir. Çünkü dað yaþamdýr. Çünkü dað hayattýr, Çünkü dað bilgidir. Çünkü dað sanattýr. Çünkü dað inançtýr. Çünkü dað þarkýdýr. Çünkü dað arkadaþtýr.
Daðýn rengine bakýp, bulutlarla arasýndaki konuþmalarý dinleyip güne baþlamak hava durumunu tahmin etmek kolaydýr. Bulutlar önce daðlara getirir karlý yaðmurlu haberi Bu sebeple dað bir bilgidir anlayana. Dað bir haritadýr yolunu kendi çizmek isteyene.
Dað; her gün ama her gün deðiþen bir sanat harikasý bir tablodur. Her gün yeni bir renk gelir tabloya, yeni bir soluk düþer. Her gün ayný ressam ayný tabloya yeni resimler yeni derinlikler ekler. Yeni çizgiler çizer boþluða. Her gün baþka bir bulut misafir olur daðýn baþýna Her gün daðlarýn böðründeki aðaç dallarý arasýnda baþka bir kuþ kanat çýrpar. Her an deðiþir yapraklarýn yeri. Daðlarýn yüreðinden akan dereler her an baþka yansýr tabloya.
Dað bir þarkýdýr dinleyene. Her gün aþýk rüzgar dokunur mýzrabý ile aðaçlarýn teline. Her gün koru halinde dað þarký söyler, aðaç þarký söyler, kuþ þarký söyler, kelebek þarký söyler, gözelerden sýzan sular þarký söyler.
Dað bir inançtýr eðilene. Her daðýn yüceliðin de bir Tur daðý vardýr. Her daðýn yüreðinde vefalý bir Hira her zaman bulunur vardýr. Her toparlanmak için çekilmenin arkasýnda Uhut gibi güvenilecek bir vefa daðý vardýr.
Dað bir þarkýdýr, her saza, her söze, her þarkýya misafir olur. Daðsýz türkülerin anlamý yoktur, daðsýz þarkýlar eksiktir. Çünkü saz daðdan gelir, çünkü tel daðýn derinliklerinden baþ kaldýrýr.
Dað her dertliye yoldaþtýr. Hiç kimseye açýlamayanlar daða açýlýr. Daðýn bakýþlarýnda ki güzellik ve derinlik insana huzur verir. Kýymetini bilenler için bir psikologdan daha güzel danýþmanlýk yapar.
Her sabah penceresini açýp daðlarý görebilenler ne þanslýdýr. Ya daðlarý göremeyenler neleri kaybettiklerini bilselerdi. Büyük þehirlerin dört duvar betonu arasýna sýkýþmýþ dað görmemiþ insanlara daðý anlatmak çok zordur. Onlar için dað baþkaldýrmanýn, geri kalmanýn, kabalýðýn sembolüdür. Bu düþünce daðý tanýmamanýn, daða sevdalanmamamýn dað yolunda gürgen gölgesinde dinlenmemenin bir sebebidir.
Keþke her evin penceresi daða açýlsaydý. Keþke her insan daðý görebilseydi her sabah. Sabahlarý erken uyanýp güneþin daðýn arkasýndan gelip nasýl karanlýðý kovduðunu, yürekleri nasýl aydýnlattýðýný görebilseydi insanlar.
Çocukken pencerem bulutlarla kucaklaþan daðlara açýlýrdý. Þimdi koca bir þehrin bir apartman dairesinde her pencerem, az ötedeki beton duvarlara açýlýyor. Daðlarda özgürce yanký bulan sesim karþý duvarlara çarparak yere düþüyor. Ve kar, ve Yaðmur haber vermeden geliyor ansýzýn. Ne baharý görebiliyorum ne solan yapraklarý.
Her gün bilmem nedendir bir dað yükseliyor içimde, yapraksýz, çiçeksiz, kanatsýz, rüzgarsýz, renksiz, isimsiz...



www.hasanmahir.com