BUKOWSKÝ MUCÝZESÝ -1


-merhaba
-MERHABA

Ne çok kullanýlan bir kelime bu,yerli yersiz.

Bukowski kullandý bir kez...Kadýn onu tanýdý.

Þarkýlarýn diliyle , uzandý ona adam. Kadýn hep bir þarký bekliyordu, Bukowski dilinden gelecek olan. Asrilikten dem vurdu önce , sonra serseriliðinden. Benzetmelerle taradý kadýný, kendinden emin. Aþaðýlardan bahsederken yüksekleri anlatýyordu. Kalabalýk çoðunluðumdur ama yalnýzlýðým yaþantýmdýr diyordu kadýna. Asaletli sorguyu sevmem , sorgu asilce olmamalý derken kadýn sararmýþ renginin deðiþtiðini hissediyordu.
Toz duman atarým yeri geldiðinde , sakat yaným sadakati sevmemdir, saðýmda solumda iz býrakaným, iz býrakýlmasýný istesem de diyordu Bukowski kadýna...
Kadýn sessiz, kadýn renklenmiþliðinle dinliyordu. Bukowski! sadesin ve bensin diyerek....
Bakýþmadan, kelimelere hakimliðini katan Bukowski'yi dinliyordu.
Yakarmayý da bilirim, yakmayý da, kararlýlýðý da bilirim kararsýzlýðý da, sekerek ilerlemem, koþarým diyordu Bukowski, koþturmayý da bilen olarak...
Tad almayý sevenim tad aldýkça , aldýkça verenim, verdikçe alan olmayý isteyenim. Sabýkam var benim kelimelerimden yana, kullanýþýmdaki anlamý hissedenleri sevenim.
Kadýn dingin, kadýn istekli, kadýn, benim bu diyerek sarýlýyordu ona.
Sevmeyi bilenim sevildiðimde, kýrbaç gibi þaklarým sevdiðim benliðimde, ardýlým yoktur benim, ben sarýlmayý sevenim. Ben, rüzgarý yaðmurla birleþtirip kokusunu hissedenim, sýlayý sevmem, etimle kemiðimle yerleþik düzenim.
Kadýn artýk þaþkýn ve umutlu ve umutluluðuyla mutluluðu birleþtirerek dinledi, dinliyordu.
Ben seni sevenim, ben sokulup kokunu hissedenim, ben, beni bana öðreten senden vazgeçemeyenim dedi Bukowski !

- MERHABA!
- MERHABA!
Seni bekliyordum, merhaba Bukowski dedi kadýn.