BENİM PC ' im

Biliyormusunuz PC denilen telekominikasyondan uzak deli alametim beni çığrımdan çıkartıyor.Kalemin, kağıdın ne kadar öenmli olduğunu bana her seferde vurguluyor.Ben inat o inat.
Sayılarca yazdım bir o kadar silindim.İstemli isteklerimi küçümsediğim kalemin umursamadığım kağıdın pençesine düşmeden aktarabilmek için hışmımla klavyeden aktarmak istedikçe bu garip bir o kadar da nalet makinam bana oyun oynadı.
O kadar kızgınım ki paylaşmak istedim.Öyle içten mutluluk tarifi yapmıştım ki kıskanan makinamı adaletinize bırakıyorum.Bir kez daha kelimelerimi yanyana getiremeyeceğimi bilen bu hain makina benimle rus ruleti oynar misali eğlendiğini sanıyor.
Yada beni kağıt ve kalemle arkadaş olmam için zorluyor.Yapamam , çünkü yapamıyorum.
İstemek yolun yarısı biliyorum ama ben istemiyorum ki.Ben an'ın gücüne inanan olarak....
Şimdinin gücüne sarılmış bana bu yarışa davet nedir ki.Asla onun uzattığı kalemi ve yine kalemin yürüyebileceği kağıdı ondan almayacağım.Benim işim tuşlarla benim duygularım tuşlardan gelen seslerle...
İnat ettim sildiği yazımın finalini yazacağım.Sildiği yere koşar yinede yazarım hıncımla...
Mutluluk üvey kardeşi mutsuzlukla dertleşmez.Onlar öğretmek için yanyana gelir ve bilinçlendirdiklerine inandıkları anda ayrılırlar.
Sevgili haşin PC im.naberrrrr.....