Yine bir gece vakti,
Son kullanma tarihi geçmiş hayallerin kokusu yayılmış her yana,
Nabzı durmuş bir sessizliğin içindeki feryatlar duyuluyor.
Ay ışığı sonsuzdan başlamış, bükülmüş bir boynun çatık kaşlı bakışlarında son buluyor.
Boşlukta savrulan düşüncelerin iç kanamaları devam ederken,
Malzeme eksikliğinden pansumanı yarım kalmış duygular,
Şeffaf bir bilinmezliğe yolculukta olan bulutların ardından iç geçiriyor.
Sebebi bilinmeyen, dağılmış şaşkınlıklar ortalıkta kol gezerken,
Aydınlığa vurmaya niyetsiz gökyüzü yine sana doğru tütüyor.
Yaşlı birkaç yıldız tarafından izlenmenin yanıp sönen huzuru hissedilirken,
Yüzyıllardır aynı yolda yürümenin yorgunluğuyla,
Pervasızca esen rüzgarın sırt sıvazlarcasına dokunuşu eksik olmuyor.
Rengi solmuş fotoraflar yavaş yavaş tekrar canlanırken,
Çerçevelerin kırık camları iyicene kendini belli ediyor,
Hava basıncı katran dolu ciğerleri zorlarken,
İnadına yükseliyor sigaranın dumanı, ardına da bakmıyor,
Ahenkli şekiller çizerek bulutlara katılmaya çalışıyor.
Boylu boyunca uzanmış omuzuna uzanmış ümitsizlikler,
Kanter içinde daha da çökertmeye çalışıyor.
Hava tahmin raporlarının hepsi de yanılmış,
Kuzey, güney, doğu, batı, her yandan gelen alçak hava basıncı,
Bütün bedeni etkisi altına almış, parçalı bulutlu yalnızlıkları ıslatıyor.
Rüzgara esaretliğini kabul etmiş bir ağacın zayıf düşmüş kolları,
Bir o yana, bir bu yana savrulurken, kendisini izleyen bir çift gözden utanıyor.
Tuzu kurumuş bir gözyaşı, yer çekimine yenik düşmüş yavaş yavaş kendini bırakırken boşluğa,
Karanlık belli ediyor rengini yavaş yavaş.
Saatler, ay dedenin mesai sonunu işaret ederken,
Gece sessizce, garipcene, kimseye duyurmadan can çekişiyor.
Yeni bir günün sensiz saatlerine üç beş adım kala,
Gece sen diyerek, canını veriyor...

Son kullanma tarihi geçmiş hayallerin kokusu yayılmış her yana,
Nabzı durmuş bir sessizliğin içindeki feryatlar duyuluyor.