Herkes kendi hayatını yaşar…
     Kimileri neşeli, kimileri üzgün, kimileri üzgünle üzgün, kimileri üzülmüşlüğünle neşeli, bihaber…
     Birileri var ki hayatın içinde bir yerlerde, tam sınırda yaşayan…Yol ayrımının sınırında. Her yönde bir uçurum mutlaka vardır birileri için. Onlar ki her gece tümler uykularına dalmışken, tümlerden uzak ayakta bekleyen, karanlığın içinde inleyen, el açan, son çare Rabbine(cc) sığınan. Tek ses gecenin sessizliğinin içinde birilerinin yalvarışına dair. Birileri bilir çıkmazını, çıkmazının nereye gittiğini, uzandığını.. Her iki yol da uçuruma çıkar, biri daha kestirme, daha yakın..biri çaresizce uzak, ama varılan hep aynı uçurum.
     Birileri yalvarır gecenin karanlığının içinde Rabbine(cc) sessizce;
     “ Rabbim(cc) affet beni! Bana zulüm edenlere uyduğum için affet beni, sana onlarla ortak koştuğum için affet beni. Şimdi sana yalvarıyorum ve sığınıyorum ki sen her şeyi bilirsin, sen her şeyi görürsün. Rabbim(cc) yalvarırım affet beni ve yolumu göster bana. Uçuruma giden en kısa yolumu seçmeliyim yoksa son bir kez daha soluk alabilmek adına uzun yolu mu seçmeliyim? O uzun yolun bir yerinde derman var mıdır çaresizliğime, ışık var mıdır pişmanlığıma?”
     Birileri bilir ki o uzun yolda, o uzun mesafede yanlarında mutlaka birisi olacaktır. O uzun mesafede mutlaka yaşama dair son kırgınlık, son hançer vurulacaktır göğse. Belki de yaşanmış her şeyden daha acı bir son vardır orada ve yanında kini de sürükleyecektir belki uçurumun kenarına kadar.
     Birileri bilir ki hayat hala bedende yeni açan bir filiz gibi taptaze ve güzeldir. Aşk güzeldir ve her şeye rağmen vardır. Aşkı tutsak eder hatalar, korkular, yaşanmışlıklar, hak etmemişlikler…
     Her kes kendi hayatını yaşamaktadır.
     Ve her kes kendi günahlarının bedelini iki çeşit öder. Ya yaşayarak, o yol ayrımına sürekli gelip, gidip. Ya da her şeyi bir yana itip o sonsuz hayata kucak açarak.
     Her kes kendi hayatını yaşarken birileri her gece Rabbine(cc) dua eder;
     “ Rabbim(cc) affet beni. Ben veremiyorum kararımı, öyle güçsüz, öyle yorgunum ki. Belki de sende affetmeyeceksin beni. Rabbim(cc) hiç olmazsa doğru yolu göster, yardım et. Rabbim(cc) yardım et bana. Kurtar beni bu çıkmazdan”
     Ellerinin arasına alıp başını, gecenin sessizliğine göz yaşlarını döken birilerinin minik hıçkırıklarını duydunuz mu siz hiç? Rabbine(cc) yalvaran fısıldayışlara hiç şahit oldunuz mu? Ve çaresizliğine şahit oldunuz mu o donuk gözlerin, titreyen ellerin? Gözlerini kapayıp kalbini Rabbine(cc) açanların kalp atışlarını duydunuz mu hiç? İşte hayat orada sınırdır. Yaşam orada ya başlar, ya biter. Tek bir soruda gizlidir her şey onlar için ve senin için, sen ve gecenin karanlığının içinde birileri. “ Yaşamak nedir?”
     Sen ne için yaşarsın? O birileri ne için yaşar? Siz ne için yaşarsınız? Siz mi hayatı yaşarsınız yoksa hayatın o birilerini yaşadığı gibi hayat mı sizi yaşar? Doğrumudur başlangıç? Her kes kendi hayatını mı yaşar? Hayat mı herkesi yaşar?
     Kaç kez geçtiniz gecenin karanlığının içinde bir sağa, bir sola dönerken sınırlardan, yaşamak ya da bir bitki gibi tutunduğun yerden düşeceğine korkarak, adım atamayarak, öylece kalarak.
     Birileri göz yaşları kadar çok sığınır Rabbine(cc);
     “ Rabbim(cc) gitmeli miyim, kalmalı mı? Koşmalı mıyım? Durmalı mı?, tutmalı mıyım, vermeli mi?, sevmeli miyim, kaçmalı mı?”
     Balçık gizlidir bazı aşkların içinde, kapkara. Kimileri bulaştırmaktan korkar aşkını balçığa.
     “ Ey Rabbim(cc) aşk güzel şeydir, Ey Rabbim(cc) sevgidir sevmektir yaşamda ki en güzel şey, çiçeği, hayatı, SENİ, aşkı, sevgiliyi sevmek. Rabbim(cc) gecenin sessizliği içinde kalbimden sana binlerce inci tanesi veriyorum ve yalvarıyorum. Rabbim(cc) affet beni yalvarırım. Affet beni. Affet beni. Seni kötülerin zulmünde kötüyle ortak koştuğum için, aşkın balçığını ellerime buladığım için. Rabbim(cc) yalvarırım günahlarımı bağışla. Yolumu göster bana, ya çabuk gönder beni uçuruma, yada o uzun yolda ilerleyeceksem
     AŞKIMI BALÇIĞA BULAMA’”     
     Herkes kendi hayatını yaşar…
     Hayat herkesi yaşar..
     Yaşar…yaşamaz…yaşar…yaşamaz…
     Birileri var ki yaşam içinde, hep karanlığın içinde, minik sesler arasında, sınırda kimin neyi yaşadığını bilmeden Rabbine(cc) sığınarak.
     Birileri var ki yaşamın önemli olmadığı,
     Birileri var ki yaşamın çok önemli olduğu,
     Sınırda bilinmezlikle, çaresizliğinde..
     Ne yapacağını bilmeden..
     …………………?