ASIL GÖREVÝMÝZ
     

Külli bir irade ile her þeyi elinde bulunduran Rabb’imiz,hayatýmýza, dünyamýza,kainata; rahmetiyle,merhametiyle,azametiyle,sanatý ve bütün esmasý ile her an tecelli ediyor. Hayata dair, yaþamamýz için gerekli olan bütün ihtiyaçlarýmýzý biliyor ve istememize bile gerek kalmadan hizmetimize sunmasý ile de bildiðini bildiriyor.
Bizi güneþe muhtaç etmiþ ; ama güneþe muhatap etmemiþ.

Yaðmura ihtiyacýmýz var ; ama bundan yaðmurun bile haberi yok.

Hava,onu soluduðumuzdan habersiz.
Yüz metre karelik bir bahçede en az elli çeþit deðiþik tatta,deðiþik þekilde,deðiþik büyüklükte,deðiþik renkte sebze ve meyve toprak haberdar olmadýðý gibi,hiçbir gayreti de yoktur.

O kadar aciz yaratýlmýþýz ki ; elimize aldýðýmýz herhangi bir üzüm tanesinde bile aðzýmýza atana kadardýr gayretimiz. Hadi çiðnemeyi de buna ekleyelim. (Bu harcadýðýmýz emek de ; yaptýklarýmýzdan,yiyip-içtiklerimizden sorumlu olmak içindir her halde.) olay bizim vücudumuzda cereyan etmesine raðmen,sonrasýna müdahale þansýna hiç mi hiç sahip deðiliz. Midemizde öðütülmesi, posasýnýn baðýrsaklara geçmesi, minerallerin ayrý bir yoldan kana karýþmasý, kýlcal damarlar yoluyla azalarýmýzýn kendine has ve lazým olanlarý içinden seçmesi iþlemleri ; iyi ki bizim irademiz ile olmuyor. Yoksa midemizdekileri öðütmekle uðraþýrken baþka hiçbir iþle uðraþamayacaktýk.

Hasýlý kelam : bizi bilen ve bildiðini rahmeti ile bildiren Yaratýcýmýza karþý bize düþen; O’nu bilmemiz ve bildiðimizi de bildirmemizdir.

O’nu bilmemiz iman iledir. Yaratýcýmýz sen varsýn,birsin,eþin ve benzerin yoktur,doðmamýþ ve doðurmamýþsýn. Zatýn kendine aittir. Yarattýklarýnýn hiç birine benzemezsin. Hayat sahibisin. Ýlmin her þeyi kuþatmýþtýr. Razzaksýn ; karanlýk bir gecede kapkara bir karýncanýn rýzkýný unutmayacak kadar Rahmansýn. Ve hakeza.

Bildiðimizi bildirmek de Bediüzzamanýn tabiriyle üç þekilde olur. Bunlar zikir,fikir ve þükürdür. Belki hayatýmýzýn,varoluþumuzun gayesi de budur.
Bütün aðaçlar kalem ve bütün denizler mürekkep olsa,bize verilen nimetleri yazmaktan aciz olduðumuzu bilip,her hayýrlý iþimizde O’na iltica edip,O’nun himayesine girmek,O’nunla baþlamak,O’nu anmak zikir.

Bu kadar nimeti hak etmediðimiz halde bize rahmetiyle,þefkatiyle verdiðini düþünmek fikir.
Ve bu nimetleri aldýk,kullandýk,istifade ettik diye Allah’ýmýzýn istediði þekilde teþekkür etmekte þükürdür. Þükür de nimeti ziyadeleþtirir. Cennet gibi ebedi bir diyarda,baki semereler verilmesine sebep olur.
Osman ERDOÐMUÞ