SEVDÝYE’YE SEV DÝYE




Kalbimi çiçek yapýp sunsam sana sev diye,
Gönlüm senin bahçendir girer misin Sevdiye.

Kuruyan yapraklara tutuþan yüreðimle,
Rahmet lazým olursa yaðar mýsýn Sevdiye.

Pusulamý kaybetsem karanlýk gecelerde
Iþýk olup yolumu açar mýsýn Sevdiye.

Yýldýzlar kadar uzak ,þahdamarýmdan yakýn,
Gönül þifrem sendedir çözer misin Sevdiye.

Þu sevda yokuþunu çýkarken adým adým,
Zorlanýrsam kolumu tutar mýsýn Sevdiye.

Leylekler gibi göçsem hep bahardan bahara,
Bana arkadaþ olup uçar mýsýn Sevdiye.

Kaybedersem kendimi bir çöl fýrtýnasýnda,
Nerede merak edip sorar mýsýn Sevdiye.

Mekaným zindan olsa dört duvar arasýnda,
Bari rüyalarýmý süsler misin Sevdiye.

Yanaðýnda tebessüm gözlerinde de ýþýk,
Beni bakýþlarýnla süzer misin Sevdiye.

Patlamaya hazýrým bir yanardað misali,
Sadece benim için yanar mýsýn Sevdiye.

Sana bir ömür verdim sende beni sev diye,
Bin tanede verirdim ben sendeyim sevdiye.


Osman ERDOÐMUÞ
Aþk Ýklimi
Kitabýndan alýnmýþtýr