içimde dinmek bilmeyen
bir ihtilalle
intihara kesildi makbuzum
hüküm verildi
aþk aðýr bir bedelle
bedellenmenin
en acý meyvesiydi
kader çaðýrýyordu
ne olursa olsun
omuzlarýmdan bir ip geçirilmiþtide sanki
bir kukla gibi
yürütülüyordum...
konuþturuluyordum...
oynatýlýyordum..
uzak kentlerin
birinde devrim oluyordu
ve yüreðimde kanunla gelen sessizlik
bilmem hangi kentin
hangi memleketin
kutusunda oturuyordu bir kadýn
aðlamaklý..
içnde hep bir yerler alarmda
hazýrda þahitliðine...
þu derunumda bulduðum sýzý kimin?
aþk çanlarý hangi ayrýlýða
çalýyor melodilerini
hangi minareden yükselen
yanýk bir ezan
sýkýþtýrýyor içimde
yoðunlaþmýþ acýyan yerlerimi
ah....
þu kaldýrým önlerindeki sahipsiz çocuklar kimin?
bombalar düþüyor
bombalar düþüyor
yüreðimin gögüne
ki hayata deðen
tüm aþklarýn
acýsýyla bedellenmiþim
bombalar düþüyor diyorum
þu sahipsiz çoçuklarý çekin oradan...

fermaným verildi
bir idamlýk sehpasýnda
aþka düþmeliyim....