Millet olarak, maalesef okumuyoruz. Okumayı boş ve zahmetli bir uğraş olarak görüyoruz.Batılılar günde en az iki üç gazete okurken ülkemizde toplumun yarıdan çoğu ayda ancak bir gazete okuyor!Gazete tiryakileri dahi,günlük bir gazete okumayı yeterli görüyorlar.Bu bizim için utanç verici bir durumdur.
     Türkiye’nin geri kalmışlığının yegâne sebebi,halkın okumayı bir lüks olarak telâkki etmesidir.Okumayı zaman kaybı olarak gören insanların sayısı az değildir.Bu hususta ciddi eksikliklerimiz vardır.
     Dünyanın pek çok ülkesinde çıkan günlük gazetelerin sayısı yüzlerle ifade edilirken bizde onlarla ifade edilebiliyor.
     Ülkemizin mevcut nüfusu tahminen yetmiş milyon civarındadır.Bu rakamın en az dörtte biri gazete okuyabilecek maddî ve manevî kudrettedir.Bu da yaklaşık 18 milyon eder.Oysa Türkiye’de basılan günlük gazetelerin tirajı beş milyonu bulmuyor.Haftalık ve aylık gazete,dergi okuyanların sayısı komik rakamlarla ifade edilmektedir.
     Türkiye’de gazete çıkarmak sanıldığı kadar kolay bir iş değildir.Gazete patronluğuna soyunmak ateşten bir gömlek giymek demektir.Bu gömleğin sıcaklığı kavurur insanı!...
     İlk resmi Türkçe gazete olan Takvîm-i Vakâyî’den bugüne kadar binlerce gazete yayınlanmıştır memleketimizde...Bunları yayınlayanlar da pek çok sorunlara göğüs germiştir.
     Gazetecilik fedakârlık gerektirir.Bu meslek sahiplerinin gecesi gündüzü yoktur.Gazetecilikte mesai kavramından bahsedilemez.Gün gelir evine gidemezsin.Haftalar geçer çoluk çocuğunla şöyle bir doyasıya görüşemezsin.Tatil ve piknik kavramları yazmaz kitabında.Haber nerde sen orada…
     Hepimizin bildiği gibi gazetenin hammaddesi kâğıttır.Fakat bunun yanında film,mürekkep,elektrik,makine ve yedek parça masrafları da vardır.Gazetenin dizgisi,montajı,kalıbı,pikajı,haberi,baskısı ve en önemlisi de dağıtımı ekstra harcamaları gerektirir.
     Türk basını iki büyük firmanın tekeli altındadır.Bunlar Aydın Doğan ve Dinç Bilgin’in gazetelerinin yer aldığı gruplardır.Dinç Bilgin’in devletle problemleri ve maddî krize girmesi nedeniyle onun gazetelerinin bir çoğu üçüncü bir isim olarak Turgay Ciner’in eline geçmiştir.Basındaki bu tekelleşme,mevcut meselelerin kronikleşmesine yol açmaktadır.
     Türkiye’nin değişik il ve ilçelerinde yüzlerce yerel gazete çıkmaktadır.Bunların bir kısmı aylık,bir kısmı haftalık,çok az bir kısmı da günlük yayınlanmaktadır.
     Anadolu’da, hele küçük şehirlerde günlük gazete çıkarmak sanıldığı kadar basit bir iş değildir.Çok büyük zorlukları vardır.Her şeyden evvel haber bulma sıkıntısı ortaya çıkmaktadır.Sekiz sayfalık gazete öyle kolay dolmaz.Bunun yanında yetişkin personel ve muhabire ihtiyaç vardır.Bu alanda kalifiye eleman bulmak kolay değildir.
     Bugün Trabzon’da altı tane günlük gazete çıkmaktadır.Bunlar Mehmet Ali Yılmaz’ın Karadeniz’i,Ahmet Sancak’ın Karadeniz Haber’i,Nureddin Ünal’ın Gündem’i,Ali Öztürk’ün Karadeniz’den Günebakış’ı ve Erol Üzen’in Türksesi Gazetesi’dir.Ayrıca son yıllarda şehrimizde,bir avuç idealist gazetecinin gayretleriyle bir de günlük Spor gazetesi çıkarılmaktadır.
     Bölgemizin gözü kulağı ve sesi olan Türksesi gazetesi, kırk yıllık mâzisini geride bırakmıştır.Bu yerel basın tarihindeki rekorlardan biridir.Sözkonusu gazete bugün el değiştirmiştir.Gazeteyi Ayhan Kıyak’tan Erol Üzen satın almıştır.Bu gazetenin çıkmasında ve bugünlere gelmesinde büyük emekleri olan Ayhan Kıyak’ı da unutmamak gerekir.
     Şamil Ekinci’nin kurup bugünlere getirdiği ve Mehmet Ali Yılmaz’a sattığı Karadeniz gazetesi de tutarlı yayın çizgisini uzun zamandan beri muhafaza etmektedir.Yine Almanya’da çalışan ve de hemşehrim olan Ahmet Sancak’ın Karadeniz Haber gazetesi şehrimizin en eski ve en büyük gazetecilerinden kabul edilen Salih Çamoğlu gibi isimleri bünyesine katmıştır.Çok kısa zamanda yerel gazetelerin en büyüğü hâline gelmiştir.Onları da, bu kadar kısa zamanda bu noktalara geldikleri için kutlamak lâzım.
     Bu arada Trabzon’un en eski gazetelerinden biri olan Hizmet Gazetesi’ni Ayhan Kıyak abimiz haftalık olarak tekrar çıkarmaya başlamıştır.Bu gazeteye de uzun ömürler diliyoruz.
     Trabzon’da yerel gazete satışları son derece düşüktür.Gazete alanların çoğunun amacı Trabzonspor’u takip etmektir.Onun için yerel gazetelerimizin en itinalı hazırlanan bölümleri spor sayfalarıdır.Onun dışında yerel gazetelerimiz muhteva açısından zengin değildir.
     Trabzon basınının sorunları saymakla bitmez.Öncelikle yayınlanan gazetelerin tirajları az olduğu için maliyet giderleri ağır bir yük teşkil etmektedir.Bu gazetelerin çoğu kâr amacı gütmemektedir.Zaten bu şartlarda bu işten para kazanmak da pek mümkün değildir.
     Son olarak Trabzon’da yayınlanan, bölgemizin ve şehrimizin aynası olan gazetelere,onların sahiplerine ve çalışanlarına verimli uzun ömürler diliyorum.

e-mektup: mnihatmalkoc@hotmail.com