/şu uzun gecenin gecesi olsam , sılada bir evin bacası olsam../

Mektuplar yazıyorum sana , gece karanlığının yüzünü yırtar gibi. Elime yüzüme hüzün bulaştırıyorum , dualar ediyorum , dilimde ömrümün mahşer ağıtları . Hani seni diliyorum ya sıradan bir nisan sabahı kar beyazlar içinde, seni istiyorum ya bu gece , üşütmüyor havadaki ayaz , dudaklarım sevilmişlik kokuyor seni her istediğimde , cigaranın dumanı bir başka yakıyor boğazımı. Al götür beni de suskunluklarının şehrine diyesim geliyor birden. Sen uzaktasın ya buralardan bahar usul usul çekiliyor. Nisanları , mayısları , bütün üşüdüğüm sabahları ve yatak yorgan hastayken ben , ilaçlarımı peşinden götürdüğünü bilmiyorsun. Yakarışlarımın ortasındayım ya hani, gözlerimi bul istiyorum bütün karanlık sokaklarda , kaybolma diyorum içimden sakın , elimi tut sıkıca ve bir bardak sıcak çay
götürürken ağzına tahta iskemleli o çay bahçesinde , beni hatırlayasın diye , iki şekeri bırak masaya sonra seninkileride katıp o iki şekerin arkasına bi tren yap ve oyna doyasıya...


/..dediler ki nazlı yarin pek hasta , başında okuyan hocası olsam/

kiraz ağacı kokuları arasında bir küçük yağmur çisesi konsa alnına , rüzgarların okşadığı yanakların kızarsa , kırlangıçlar seni sevdiğimi söylediğinde kulağına , utansan ve ben gelsem aklına . Ne fırtına ne bir üşüme girse aramıza. Sen hep kahve kokusunda kalsan, dalga dalga denizde ve bir vapur düdüğünde Eminönü yahut Üsküdar'ın , seni bulsam her uyandığımda.Bir vapur yanaşsa Üsküdar'a sen olsan o an yanımda mesela yada dalgalar ıslatırken beni Moda'da yüzümdeki damlaları elindeki mendil yakalasa , kahve kokusu yalayıp geçerken gökyüzünü , hatırlatsan verdiğim en son sözü bana..sen olsan hep yanı başımda , hep benim başımda , hep , benim ,yanı başımda...