ANKARA

Bilirdin, ben pek bilmiyordum Ankarayı
Ankara da beni bilmiyordu zaten
Ama seni bile, bile seviyordum
Beni seveceğin günün umudunu kırdıkça sözlerin
Aklımdan hiç çıkmıyordu şiir gibi gözlerin

Ankara bunu hep yapıyordu
Hafta içi her akşam
Kızılayda başlayan metro yolculuğumuz
Ulustan sonra sadece yolculuğum oluyordu
Kederli ve bomboş bir yolculuk

Hiç bir zaman bilmediğin bir yalnızlık doluyordu senden sonra
Senden sonra
Sanki tek başıma kalıyordum
Hafta içi her akşam
Kızılay’dan Batıkent’e

Oysa yağmur yağardı dışarıda
Sırılsıklam ıslanmak vardı
Hastalanmak yorgan döşek yatmak kimin umurundaydı
Dört mevsim seninle olmak
Dört mevsim gözlerinde kalmak istiyordum her şiirimde
Her şiirimde
Hayat güzel olsa
Ya da seninle olsa diyordum
Bir yıldız kaysa ben hep seni diliyordum
Şimdi bir damla sen bir parça Ankara
Yaşıyorum hatıranla