Yokluğun tuttu ellerimden
Götürdü beni bir uzak şehre
Burda acı yok,burda sancı
Yok burda insanların umuda inancı
Bir uzak şehirki herşey yabancı
Burda geceler bitmez karanlık karabasan
Burda yalan insanlar tebessümle bana bakan
Ben bu şehri istemedim
İstemedim yokluğunu
Bu şehirde üşürken ellerim yalnız
Dolduramadı çaresiz hayat
Gönlümdeki boşluğunu

Yoksa bir mani,yoksa sebebin
Ben sana gel derim
Ellerimi tutan yokluğuna inat
inat gittiğim söz anlamaz şehirlere
GEL DE SENLİ BAŞLAYAYIM
BU ONULMAZ ŞİİRLERE...