AVUÇLARIMDAN KAYDIN …
               
“Ruhumu eritipte kalýba dondurmuþlar
Onu istanbul diye topraða kondurmuþlar”
Ey þehir kaydýn avuçlarýmdan... Tam da tutacaktým oysaki, eksik mi geldim sana ey þehir yar olmadýn bana, sahte gülüþler mi kandýrdý seni, bir balýk ekmeðe talim etmekti oysaki sende hayat.. Söyle ey þehir neden kaydýn ki avuçlarýmdan, oysa þehir bilmelisin bir martý ve deniz sonra balýk ekmek biraz kýz kulesi belki çamlýca busun sen benim için.. Üsküdar kadar ancak benim yüreðim ama sen fazlasýn ben eksik... Þimdi ayrýlýk ve seni unutmak... Ah be þehir ben seni unutmak için sevmedim ki.. Oysa sen de bilirsin ayrýlýk cennette buluþamamaktýr.. Elveda demek kaldýrým taþlarýna, demli çay kokulu akþamlara, dar vakitlere sýðdýrýlmýþ koþuþturmalara, ki o koþuþturmalar zamaný bereketlendiren koþuþturmalardý ve biz koþtukça hayat biraz daha tebessüm etti, zaman biraz daha cömert davrandý bize, týpký Ona bir adým yaklaþana Onun bin adým geldiði gibi tüm kainat dosttu bize Ona dost olduðumuz için.. Ne son akþamlarda sabahlanan derslerde bizi yýldýran ne okul kapýsýnda çektiðimiz sýkýntýlar baþýmýzý öne eðdiremedi! Þimdi mekanlarým yine güzel mekanlar olacak insanlar hayýrlý insanlar.. Ama diyemeyeceðim en bunaldýðým anda o insanlara hadi bir boðaz turu yapalým diye, martýlarla göz göze gelelim ve soralým onlara gözyüzünden bakmak bu þehire nasýl oluyor diye.. Hatta meydan okuyalým hayata gaza gelip.. Evet gidiyorum ama seni de yüreðimde götürüyorum.. Hele sana ait olan yürekleri hele o sevdiðim insanlarý yoldaþlarýmý sýrdaþlarýmý candaþlarýmý ne diyeyim þehir onlarýda aldýn sen benden. þimdi sana düþman mý olmalý yar mý bilemiyorum ki... Sende kaldý bir parçam.... Sende kaldým....... sende…... sen bende…..