Günün ilk ýþýklarý vurduðunda denize,
En güzel sevgileri yüklemek gerek
Martýlarýn kanatlarýna.
Martýlar,
En güzel güne,
Ýlk ýþýk düþtüðünde merhaba der....
Merhaba!yüreði güzel...
Kendi güzel insan...

Yaþamýn sýradanlýðýnýn farkýna vardýðýnda,aklýndan geçenlere bir anlam yükleyemezsin. Evet belki de bir þeyler yapmama isteðinin doðurduðu yada,yapýlabilir neler var o düþüncenin girdabýna fazladan kaptýrýr insan.
Yaþamak istediðin güzel þeyler vardýr yüreðinde,yaþamak evet sadece yaþamak istediklerin. Hayallerine bile tahammülünün kalmadýðý, yaþamak istediklerin.Bu bir girdap mýdýr dersin bir yerde, yoksa hayallerim deðil midir yaþamak istediklerim dersin.
Bir bunalým takýntýsý yada evresi olarak görmemek gerek tüm bu yazýlanlarý, artýk yaþanýlasý ne varsa artýk yaþansýn diyen bir yürekten çýkmadýr belki de,hadi ama,hadi artýk gir yaþamýma diyen ve sabýrsýz bir çocuðun heyecaný ile bekleyen bir yüreðin duygularýdýr diye düþünmek ve ayný zamanda yadýrgamamaktýr,dostça bakabilmek.
Sabýrsýzca yaþanacaklarý bekleyen ve yaþadýklarýndan dolayý artýk,en ufak bir ümitsizliðe tahammülü kalmamýþ birinin yüreðinden çýkan isyandýr belkide, belkide özlemdir yaþanacaklara...
Martýlar, yükseðe uçamaz bilir misin rüzgarýn þiddetine dayanamayan kanatlarý onu yarý yolda býrakýr,uzaklara uçamazlar ve karadan uzaklaþamazlar.
Martýlar, her denize baktýðýnda martýlardan ne çok þeyler istemiþizdir, o uzaklara uçamayan ve yükselip yüreðinin aynasýný bulamayan martýlar dý,o sýnýrsýz gökyüzünde bize cevap vermesini beklediðimiz.
Kýrlangýçlarýn ömürlerinin kýsa olmasýdýr belkide bize sýrdaþ olamayýþlarý,kimbilir belkide bizden uzaktýlar,yada yakalayamadýðýmýz yaþamlarýnýn hýzýdýr,bizim onlara sadece bakýþýmýz.
Ay ýþýðý altýnda çýplak ayakla dolaþýp,gözlerinde yakamozlarýn parýltýsýný görmek ve melteme yüzü dönmek,bir bedenin müþfik gövdesine sarýlýp o bedeni hissetmek ve sahiplenmek, o uzak kalmasýndan korktuðun tenin kokusunu rezerv eder gibi içine çekmek...Bunlarýn morfinden veya her hangi bir baðýmlýlýk yaratan maddeden ne farký var...                Kaybettiðin günün ardýndan altýn vuruþtur,belki de yaptýðýn.
Altýn vuruþ son çekiþidir insanýn...
Bir siren sesi duyarsýn yüreðinin derinliklerinde, belirir ambulansýn kýrmýzý ýþýklarý, bir ümit, bu benim altýn vuruþum deðilllllllllll...