İçimin kıyısına atılan bu artıklar kimin??kimin,bu zehir zemberek dolu, uzun cümleler??Kıyımların süre geldiği yürek şehrimde, kim kahraman? kim yenik ayrılan…..Her gece kırık sesimle avuttuğum benliğimin hıçkırıkları,ne zaman dinecek….ne zaman bitecek bu sanrılarım,,,kendi sesime olan bu kinim ne zaman sona erecek.???Ne zaman son bulacak bu cinnet…??hangi sonla bitecek yazgım…

Nice yazgıların yalnızlığına tanık oldum ben….Nice kaftanlar hazırladım yalan yanlış cümlelerimi örtmeye…Ne anlamı kaldı böyle yaşamanın??zamanın altı köşeli tabanında atıyorum zarımı..Neresindeyim bu yaşanmışlığın??kaçıncı durağındayım ölümün???Ne zaman çalacak çanlar…Ne zaman son bulacak bu çilekeşlik…

Bir gün sona ereceğim,muhakkak…her devir,yeni bir devir doğururmuş giderayak…Kapanan tarih sayfalarındaki kanlı intiharlar kalır bugüne,ders alır bir sonraki kuşak…
……deseler de……..zaman hatalarıyla tekerrür eder….İdam sehpaları her daim kurulur…bu yürek kendi fermanını da duyurur..

Ey ölüm….sona çare umudu…Can çekişlerimin cümlelere yansıması….kayıp giden ezgilerin artıkları…sana yazılan belki de, belki de birkaç kelam....
Diner mi gecelerin yalnızlığı…
Diner mi ruhumun acısı…
Geçer mi bu aşk sancısı
Unutur mu kalbim o adamı…