GÜN BATAR KUŞLAR DÖNER
Bir deniz kıyısıydı. Dalgalar alabildiğine kabarıp sahili kırbaçlıyor, azgın sular kumları koca bir mikser gibi karıştırıp duruyorlardı. Ufukta bir kızıllık çizgisi oluşmaya başlamış, yer kürenin bu kısmında aydınlatma ve ısıtma görevini bitirmeye hazırlanan güneş, işini en iyi yapma telaşıyla hala ışık vermeye çalışıyor, ama akşamın alacasının ağır ağır çökmesini engelleyemiyor. Uzaklarda çok uzaklarda ağır ağdalı bir şarkı çalıyor.”Gün batar kuşlar döner dönmez bu yoldan beklenen”
“Hadi koçum” dedi adam kendi kendine. Hafifçe kır düşmeye başlamış şakaklarını sıktı avuçlarıyla. Başı çatlayacakmış gibi ağrıyordu. İşaret parmaklarını döndürdü birkaç kez şakaklarının üzerinde. Toparlanmalıydı, toparlanmalı ve gitmeliydi o salona. Bugün biriciği evleniyordu. Ama yazık ki başkasıyla ve yine yazık ki o başkasını sevmiyordu. Yalnız tüm mecburiyetler üst üste toplanarak böyle bir karar almaya zorlamışlar ve genç kadını kaderin gelini yapmak için aralarında sanki de sözleşmişlerdi. Hafif bir oyun havası eşliğinde herkes ayrı telden oynuyordu pistin ortasında. Herkesin suratında sahte bir gülümseme ve herkes mutluluk taklidi yapıyormuş gibi geldi adama. Yalnız bir kişi hariç –ki o da gerçekten çok mutluydu – ve damat adayıydı. Bir kenara çekildi adam. Avuçlarını kollarıyla birleştirdi. Çok uğraşmasına rağmen bükülmesini engelleyemediği boynunu hafifçe yukarı kaldırmaya çalışırken göz göze geldiler genç kadınla. Onun da gözleri nemlenmiş gibi geldi adama. Bulunduğu yer, gelinin masasına uzaktı ve net gözükmüyordu ama nemli olduğundan emindi gözlerinin.Sardı sarmaladı gözlerinin içiyle genç kadını.Bakışları birleşti, buruk bir hüzünle gülümsediler birbirlerine.Romantizmin büyüsüne kapıldılar gittiler.Adamın gözleri dalgın,gelinin gözleri ağlamaklı avuçları birbirine kenetlendi hayallerinin orta yerlerinde bir yerlerde.Sonra sahnedeki şarkıcı gelin ve damadı birlikte dansa davet etti.Mecburen kalktı genç kız.Kollarını doladı damadın beline kapadı gözlerini karşısında hafif kır saçlı adam vardı ona sarılmıştı ve dans ediyordu hayalindeki düğünde.Böyle ne kadar sürdü bilinmez yine kanları kaynattığı var sayılan hareketli bir şarkı çalmaya başladı orkestra.Giderek hızlanıyordu müzik ve müziğin eşliğinde genç kadın.Çılgın bir Flamenko başlamıştı şimdi.Deliler gibi dönüp duruyordu.Eteklerinin ucunu tutarak,zaman zaman duvağını yerlere atarak, bazen arkadaşlarını ellerinden tutup piste çekerek ve bütün dişlerini gösterip kahkahalar atarak,müziğin ritmine ayak uyduruyordu.Bir anda çılgınlar gibi dönmeye başladı.Salondaki herke şaşırıp kalmıştı.O dönmeye devam ediyordu.Bu halde adamın bulunduğu köşeye doğru yaklaştı.Kaşla göz arası adamın kollarına attı kendini.Adam o zaman fark etti kadının göz pınarlarındaki yaşları ve gözlerindeki kızarıklığı.Acıdı içinden ama dik durmalıydı hislerine teslim olmamalıydı. Onlar iki aşıktılar ve hep öyle kalmalıydılar. Bedenleri başkalarında beyinleri birbirlerinde yaşayıp gideceklerdi bundan böyle.Genç kadını kollarında tutup ayağa kaldırdı adam alnından öptü “mutlu ol” diye fısıldadı kulağına son kez öperken kulak memesinden.Hızla uzaklaştı oradan hızla daldı gecenin karanlığına.Gece kuşlarının seslerine hıçkırığı karıştı “seviyordum “ diyordu. Ve uzakta hala o şarkı çalıyordu.”En nihayet anladım yokmuş gören hatta bilen,gün batar kuşlar döner dönmez bu yoldan beklenen” 10/05/2005