SEN GİTTİN YA;
Çorak tarlalarda gizlenmiş talihsiz bir mayın,
Karanlık gecelere sıkılmış
Gel gelelim, geceleri yırtamamış sessiz bir kurşunum.
Yalnızlığı iliklerime kadar hissediyorum.
Ve yokluğunu özümsüyorum tamamen
Ve şimdi eyvah! Tastamam yoksun...
Bana sorarsan,
Ben gidişini hak etmedim.
Böyle vedasızlığı,
     Vefasızlığı,
          Vicdansızlığı...
Gerçekten hak etmedim.
Gelsin kanun koyucular,
Toplum örfçüleri,
Yahudi Haham,
Hıristiyan Papaz,
Müslüman Müftü,
Katolik Papa,
Ve yeryüzünde yaşayan tüm bilgeler
Toplumunda Ukela,
     İnancında Ulema
          Uğraşında Üstad, Usta
               Ve Abdal Tasavvufta,
Beyan etsinler fikirlerini...
Hak etmişsem yaptıklarını,
Kıldan incedir boynum, bükerim.
Aslında gideceğini ikimiz de biliyorduk...
Biliyorduk da.. Ve yine biliyoruz ki,
Ölüm de hak’tır yaşamak kadar
Yine de ardından ağlarız ya,
İşte öyle,”Ölüm hak” diye
Ağlıyorum ardından.
Yok yok... Sevinme hemen,
Gittin diye yıkılacak değilim.
Ağlayışımın sebebi,
“Kimse kınamasın” diyedir, adettendir.
Ne yalan söylemeli,
Aslında çok üzgünüm yokluğundan.
Bıktım olmayışından.
Ve aslında,
Gelsen bunun çok anlamı da olmayacak.
Gidişinin ardından,
Ben yoksam sence,
İnadına sen de yoksun bence.
Ve çok kötüyüm.
Deliriyorum.
Seni düşünmeden edemiyorum.
Seni aramadan, sen aramadan,
Sesini duymadan edemiyorum.
Her söylediğin yalanmış oysa.
Her yazdığın.
Bana adadığın her şarkı..
Ve bana duyduğunu söylediğin hani o”ASRIN AŞKI”
Ama gidişine inat
Ayakta duracağım,
Yokluğuna inat, VAR OLACAĞIM.
Dilimde yine hep o şarkı”Sen olmasan da, hayalin başucumda”
Yoksan... Yoksun sanma,
Sana inat, sen varsın...
Kalbimdesin, ruhumdasın, çoksun...
Biri çimdik atmalı,şimdi rüyadayım..
Ve yoksun.
El Fatiha!
Ruhun şad olsun!
                              18.04.2004
                              ERDEMLİ