Gözlerinin rengidir, ruhumun eğlencesi,
Bir daha gelmeyecek, sevdamızdan yücesi.
Can ışığı sönse de, gönlünün güneşinden,
Aydınlanır dünyanın, her karanlık gecesi.

Bizden sonra dünyaya konuk olup, göçenler,
Yudumlarken sevdayı, yolumuzu seçenler,
Bir senin şerefine, bir benim şerefime,
Gönül kaldıracaklar, aşk şarabı içenler.

Dikenlerin örttüğü, nadide bir çiçeksin,
Sana şeytan deseler, bilirim ki, meleksin.
Birgün ömrüm bitecek, yolculuk başlayacak,
Hortlayacak gönlümde sonsuz sevileceksin.

Yahya'nın gemisine bindiğimiz ilk anda,
Zamanın ötesinde, gidilen son limanda,
İki ruh olacağız, birbirine sarılmış,
Efsanemiz kalacak, dünya denen mekânda.

Mehmet Nacar