"Karanlık gecelerimin aydınlık sabahısın sen!... Sensiz her yer kapkaranlık, yönümü bulamaz haldeyim... Sen güneşim, dolunayım, aydınlığımsın!.."

Sensizlik dayanılmaz, özlemin kor gibi, düşündükçe yakıyor, acı veriyor sevgilim... Hani yanık sonrası buz ya da soğuk su uygulanınca rahatlar ya insan, ben de seni görünce öyle rahatlıyorum, özleminin verdiği acı biraz baskılanıyor... Sensiz karamsar gecelerden, seninle güzel sabahlara kavuşmak için sabırsızlanan bir kalp... Sanki aşklarını ancak okulda yaşayabilen liseli aşıklar gibiyiz. Geceleri birbirimize yasak olan biz, her sabah birbirimize kavuşmanın heyecanını taşıyoruz... Bize düşen beklemek, sensiz geceler sonrası bizi birbirimize getirecek olan sabahı beklemek oluyor. Seni sensiz yaşamak çok zor… Her gece yaşanan sensizlik, her gece aynı hüzün... Beklenen, özlenen sen, sen, sen... Ümit edilen seni bana getirecek son sabah, seni benden götüremeyecek son akşam olması; arzu edilen, özlemle beklenen bizli gecelerin gelmesi... Hayal edilen güzelliklerin yaşanacağı, ayrılığın olmayacağı günler, özlem ve acıların son bulacağı günler... Beklenen sevgilim, o gün herşeyin çok güzel olacağı yepyeni bir yaşam başlayacak!..

 Bana unutulmuş güzellikleri, sevgiyi, aşkı, ilgiyi yaşatan sevgilim. Aşk bu işte diyorum kendi kendime, her an sevdiğini düşünmek, onu özlemek, onunla geçen anları hayal etmek, geleceği düşlemek...

Yeniden sevmeyi öğreten, bu harika duyguları yaşatan sevgiliye…

02/04/2002
Tenedos