Kuşak

Bu karamsar ve kötü cümlelerin arasından, bu yığınların, bu yıkıntıların arasından, yeni bir güneş doğar mı? Yeniden görür müyüm gözlerini? Dokunabilir miyim yüreğine? Yüreğine tutunabilir miyim? Yüreğime yakınlaştırabilir miyim seni?

Bunca yılın ve yıkıntının arasında, en-kaz parçalarının arasında, el ele tutuşup, gezinebilir miyiz yeniden? Umudu inadına yeşertip, bir masal gibi, bir düş gibi, iki güzel çocuk, iki salt yürek gibi sarılabilir miyiz yeniden? Enkaz parçalarını elimize alıp, yap bozlar oynar mıyız?
Yıllar geçtikçe üstünden/üstümüzden, seninle geçmişe dönüp, o günlere de gülümseyebilir miyiz?
…
Gülümseyebiliriz, demek istiyorum
Gökyüzünde güneşi görmek istiyorum
Gece karanlıklarında yıldızları.
Yılbaşında Noel babayı
Ve rüyalarımda beyaz atlı prensi.
Bir masal yazıp, bir köşede- onlar ermiş muradına- demek istiyorum.
Hayallerim umudum ve aşkımla
Olduğumca, olduğu kadar,
Yüreğim kadar geniş, yaşamak istiyorum.

Kasım ayının soğuk gecelerinde birdenbire içime sızan bu çocuksu dürtülerin nedenini bilmiyorum.

Kimselerin ötesinde
Yıkıntıların arasında
Gece güneşe yakınken
Gece güneşe tanıkken
Seni sevmek istiyorum yeniden
Yüreğine tutunmak
Tutuşmak istiyorum yeniden.
…
Başımdaki kavak yellerine bakıyorum bir, bir de yarın yapacaklarıma.
Ne kocaman bir şey bu zaman!
Aklıma sığdıramıyorum hiç.
Aklım yüreğimden küçük olsa gerek.
Küçüklüğümün kocamanlığındayım işte.
İnadına geliyor bu mutluluk üstüme üstüme.
Aşkı ve sevdayı her terk edişimde peşimden koşuyor!

Biliyorum yalan
Biliyorum hepsi gelip geçici küçük hevesler
Biliyorum yarın sizin güneşinizde bunların adı yok. İzi yok.
Yalnızlık bu işte.
Hem de öyle aktifli pasifli değil, gelip kucağıma oturan başını okşadığım türden.
Adam gibi yalnızlık işte.

Acısız gamsız bir yorgunluk bu üstümdeki.
Uzun zamanların derin soluklu koşusunda soluk aldığım bir an.
Hepi topu bu!
Yıkıntılarım arasında bir küçük hayal.
Olması gerektiği gibi.
Yani olması gerektiği gibi gecemde ve kısa.
Gökkuşağı gibi güzel, geçici.
Bilsen ne keyif verici.
Görseydin şayet
Görebilseydin sen de- kuşakların olmasa ve gökkuşağını görebilseydin-
mutlak severdin sen de.
Ağzına kocaman bir gülümseme yerleşir. Keyfinden bir sigara bile yakardın.
Görseydin
Görebilseydin
Kuşakların olmasaydı.

01.11.98/Ankara