Yadıma düştüğün vakit,
Sevda pınarlarından su içmiş bir Ceylanın
yeşil bakışları yerleşir gözbebeklerime.
Yüreğim, yüreğine selâmlar yollar,
uzak dağ başlarındaki yaban gülleriyle.
Yollara düşer sevdam,
dilinde en efkârlı hasret türküleriyle.

Yadıma düştüğün vakit,
sabır çiçekleri açar gönül bahçemde.
Serçeler yıkanır şakıyarak,
kirpiklerimden süzülen özlem yaşlarıyla.
Terkeder hüzünler içimi,
ay doğar ümitlerime.

Yadıma düştüğün vakit,
Güneş doğar bu şehrin bulanık göğünde.
Kumrular konar söğüt dallarına,
dillerinde aşkı anlatan nağmelerle.
İçim ısınır, semaya açılır ellerim,
dualar yollarım sana, sevgi melekleriyle.

Yadıma düştüğün vakit,
Kelebekler kanat çırpar içimde.
Menekşeler gülümser,
sevinir mahzun bir gelincik,
şarkılar söyler neş’eyle...

Yadıma düştüğün vakit,
arşa yükselir hasretim,
rüzgarlara emanet eder yüreğimi,
sana gönderirim.
İçim içime sığmaz,
dünyayı sever,
“yaşamak, güzel şey” derim...