Feda…
Her İnsan bir şeye aşıktır, Aşık olunan şey ise Sevgilidir ancak,
Kimine maldır, kimine makamdır, Sevgili.Kimine evlat, kimine çiçek…
Kiminin Erkek, kiminin Dişidir, Sevgilisi, kimine ise mey...
Her İnsan bir Şey’e tapar, tapıcıdır zira İnsan,
Ve her İnsan, taptığının, aşık olduğunun, Sevgili’sinin peşindedir, ancak.

Bu Sevgili uğruna, ne Rüstemler telef oldu, ne Rüveydalar ziyan oldu.
Ne Mallar harcandı, ne Ömürler tüketildi, ne Akıllar kaybedildi.
Ne Gönüller yakıldı, ne Ruhlar satıldı ve ne Canlar feda edildi …
Ne kahramanlar dizildi yollarına, ne Adamlar , ne Kadınlar...
Nice Erkekler, nice Dişiler..
Nice Erler İblisi dize getirdi de, nice Sofular Nefisini katletti de,
Yine de Sevgi'liye vuslatın Ateşini söndürenini,
Ne gören oldu, ne duyan oldu.
Varlıklar feda edildi de yetmedi…

Her şeyi yener de Sevgi’li yolcusu, Kendine yenilirse.
Kendi ile yüzleşmemiş iken henüz,
Sevgi’liyle vuslatın aşkına düşmüştür de belki,
Aşk’ı Nefsine perde olmuştur da, sadakatinin Sultanını bilememiştir...

Nefsine hükmedip Güç sahibi olunursa,
O’na hükmetmek değil de, tercih edilmek hoş gelir artık.
Tercih edilen Güzel olanmış,
Sevgi’nin Membağı oluşundandır, belki… bilinir.

...Vuslat.
Kudret gerektir, ki; Yürekleri halden hale döndürsün...
Kudret gerektir, ki; Mekandan, zamandan kurtarsın…
Kudret gerek, ki; Cefalara, Şifa olsun, ateşleri serin etsin…
Kudret gerek, ki;Varlığı Tatmin etsin.
Sultan dan gayrı kimin Haddidir, bu Kudret, şu Kudret?

Eyy Sen…
Madde Alemini feda edip Fakir olmuşsun,
Nicelik Alemini terk etmiş, garip olmuşsun…
Yaban ellerde, sahipsiz, tapusuz, makamsız .Yapa yalnız.
Sana bakmışlar da, alevli ateşler içinde görmüşler.

Hasbahçe de vuslatın özlemiyle büyüttüğün Sevgini,
Yar’in Cemaline ayna yapıp, seyre dalmış, safa sürmektesin.
Sanki, Can-ı’nın Nur-u’nu seyredersin.
Kovulmuş iken Şehirlerden, mekanlardan, makamlardan…
Saadeti Müjdelemek taşlanma sebebi olmuş iken, masum çocuklara…

Ey Sen…, nereye?ya şimdi nereye?Menzil nereye?
Bunca cefa ile,nereye?Ölmeden önce ölmeden,nereye?
Hak Tecelli’gahı, şifa membağından gayrı, nereye?
Orada Sultandan berat almadan nereye, nereye?
Hangi ham Hayallerin peşine…

Be hey Gönül kaçkını!Be hey Hayret şaşkını!
Hayranlıkta Mest olmaktan başka, nereye??...Vesselam.



Not:Bu yazıda Şems-i Tebrizinin, Konuşmalar Kitabından alıntılar yapılmıştır.


* *

Rubai;

Yel esti, gül yaprakları mey tiryakilerinin başlarına saçıldı.
Yâr geldi meyler dostların kadehlerine boşandı.
O sümbül (saçlarla) gül (yanaklar) attarların neşesini kaçırdı.
O mest nergis (mavi gözler) ayıkların kanını döktü.

..
Rubai;

Ey gönül git sonunu düşünenlerden ol!
Yabancılık âleminde yakinlerden ol!
Sabah rüzgârına binip dolaşmak istersen,
Dervişlerin bineklerine ayak toprağı ol!

..
Beyit;

Senin güzelliğin belâ tuzağında bizi avlayan bir danedir.
O öyle bir mumdur ki, hep bizim pervanemizi yakar.
Ey sevgili, senin zülfünün zencirini şundan dolayı seviyorum ki;
O bizim divane gönlümüzün ayağına yaraşır.
Tozlar yatışınca altındaki at mıdır, eşek midir göreceksin.

..

Şiir:
Kendini bir an için sevgili ile baş başa bulursan,
Bir ömür boyunca nasibini ancak o an içinde alırsın!
O dakikayı sakın elden çıkarmamaya bak!
Çünkü böyle bir anı bir daha pek az bulursun.

...
Beyit:
Tanrı vergisinden pay alanlar yabancı görünürler amma
Onların canı Tanrısal sırların levhasıdır.

Not:Tüm Rubai, Beyit ve Şiirler Şems-i Tebrizinin Konuşmalar Kitabından alınmıştır.