Mecburum Ben Sana,

Nasýl, nasýl küt küt atýyor,
Þu kalbim bilseniz bazen.
Delicesine !
Söz geçirmek mümkün mü ona,
Baþýný alýp da, koþturup da gidiyor.
Kendi istediðince, her nereye isterse.
Zaman oluyor, keyifleniyor,
Yavaþlýyor biraz
Sanki dinlenmek istercesine.,
Zaman oluyor,
Pýr pýr edip duruyor.
Sanki buluþmak istiyor bulutlarla
Baðrýmdan kaçmak için
Çabalayýp duruyor habire.
Sanki,
Çok acelesi varmýþ gibi !
Her nedense.
Hakkýný yemeyelim caným onun.
Bazen anladýðý da oluyor halimden.
O kadar da anlayýþsýz deðil ya !
O benim kalbim !
Dertleþip duruyoruz,
Sevdiklerini özlediðinden,
Hüzünlerinden,
Beklentilerinden dem vuruyor bana.
Ben de dinliyorum sabýrla.
Baþka ne yapacaðým ya !
O da gönlünce memnun deðil anlaþýlan,
Sitem ediyor ara sýra bana
Üç kaðýtçýlýktan, dolandýrýcýlýktan,
Ýnsanlarýn çoðunun kayýtsýzlýðýndan,
Ben bunlarý pek görmedik gençliðimizde
Dercesine !
Efkar basýyor bazen,
Hüzün doluyor içime,
O zaman
Anlýyor halimden çok þükür,
Sarmaþ dolaþ oluyoruz biribirimizle !
Öyle de olsa, böyle de olsa,
Mecburuz onunla birlikte yaþamaya,
Ýç içe, gönül gönüle,
Ölesiye.
Döndürüp dursa da bazen baþýmý,
Bazen bana derinden gücense de !
Kapansa da içine.
Neme lazým dursun,
Dursun yine yerli yerinde.
Ne olur,
Söylediklerimi duymuþ olmayýn,
Unutun varýn gidin sizler de !
Sadece bir hasbýhal ettiðimizi düþünün,
Bir kaç kelime !
Kalbimle.
Þimdi her þey, yine yerli yerinde,
Varýn gidin dostlarým,
Varýn gidin kendi iþlerinize.
Ama unutmayýn sakýn sizler de,
Arada sýrada da olsa,
Biraz kulak verin, dinleyin
Ýyi edersiniz inanýn,
O can evinizden gelen,
Ve çoðu zaman da
Sizlere serzeniþte bulunan seslere !

Fikret Dündar