O ADAM

Akþam 19.30 sularý. Emirdað Aksel turizmin önünde otobüsü bekliyorum. Otobüs gelince hemen otobüse bindim ve arka taraftaki koltuða oturdum.
Otobüsün camýndan etrafa göz atýyorum.Herkes bir telaþ içerisinde.
Ýþinden evine dönen insanlarýn yorgunluklarý yüzlerinden okunuyor. Yorgunluk, bitkinlik ve hatta yaþamanýn sýrrýný bilmeyenlerin yaþamaktaki bezginlikleri...
Evet.
Malesef bir çok insanýmýz yaþamaktan býkmýþ, hayattan yorulmuþ vaziyette.
Ýþte bunun içinde insanlarýmýz intihara giriþiyor. Türkiyemizin þartlarý malumunuz. Ekonomik problemler, aile sýkýntýlarý, bitmek bilmeyen istekler, ve eriþilemeyen arzular insaný ister istemez strese sokuyor.
Ama -çaðýmýzýn hastalýðý- bu stresten kurtulmanýn da yolu iyi bir inanýþ, iyi bir kul olabilmek..
Ýþte iþin sýrrý bu.
Bunu bütün herkes biliyor bilmesine de uygulamada sýkýntýlar yaþýyoruz insanoðlu olarak.
Ama görevlerini yapan iyi bir kulun bu tür sýkýntý ve dertlerden uzaklaþmasý kýsa sürer.
Ýþte bu düþüncelerle yolculuk devam ederken Diþli Kasabasýný geçtik. Alptürk Entegre tesislerine yaklaþtýk.
Arka tarafta oturan 55-60 yaþlarýnda Bey amca muavine doðru yaklaþarak Bolova'da ineceðini belirtti. Muavin nerede dedi. Bey amcanýn kullandýðý mahreçler tam çýkmadýðý için hemen devreye girdim.
- 'Biraz ileride dönemeç var, orada' dedim.
Muavin cevap vermedi, fakat kafasýyla tamam iþareti verdi. Allah (c.c.) bilir ne duygularda idi muavin.
Bu arada ben Bey amcayý yan tarafýný görüyorum, bunun için yüzünü görmüyorum. Bolova'ya geldi otobüs. Beyamca bana dönerek saðol dedi, ben de baþýmý salladým hayýrlý günler diye.
Aman Allah'ým (c.c.). Sen ne büyüksün Rabbim. Ýdrak edemediðimiz öyle þeyler var ki acizliðimizin bir göstergesi insanoðlu olarak.
Bey amcanýn burnu yoktu.Evet, amcanýn burnu plastikten yüz kýsmýna oturtulmuþ vaziyette hayatýný idame ettiriyordu.
Nice eli, ayaðý tutupta, sapasaðlam olan gençler buhrana giriyor, strese giriyor intihara giriþiyordu. Ama beyamcanýn ihtiyar yüzünde 'ben hayattayým daha' ifadesi vardý.
Kimdi bu Beyamca, ne idi, neden oldu bu durum bilmiyorum ama bildiðim tek þey Beyamcanýn yapay burunla hayata sýmsýký sarýlmasý taktire þayandýr.
Ýþte örnek alýnmasý gereken biri var ise bu adam, o adam.
Bu duygu ve düþüncelerle evime gittim. Evde bu duygular oluþtu.
Bir kez daha anladým ki hayatta sýhhat gibisi yok. Para,pul,mal,þöhret hep geçici arzular, geçici hevesler.