Ne zamandır seninle şöyle karşılıklı oturup, iki kadehin birbirine değdikten sonra çıkardığı sesi duymamıştık. Hep başka şeylerle geçti namussuz akşamlar.
Biliyor musun en son kime aşık oldum? Bi anlatsam karşındakinin ben olduğuma inanamazsın. Gerçi o da geçti gitti ya…Vurgun vurgun üstüne…Bakma böyle dediğime. Ders almış gibi konuşurum da ama yediğim nane hep aynı nane. Bünyesel bir durum galiba benim ki. Kendi üretiyor acıyı. Üretecek hammadde bittiğinde bir yerlerden yine buluyor acıyı bodoslama dalıyor içine. Ders almak onun için havada toz zerresi gibi uçuşan söz zerresi…
Aldık alacağımız dersleri be yıllarca devlet okullarında. Yıllarca bayıltıcı makamda üniversite türküsü tutturduk. Onun için çalışıyoruz, kazanıp gideceğiz, ufkumuz genişleyecek, meslek sahibi olacağız, büyük adam olacağız’lı cümlelerin kaç kere kurulduğunun haddi hesabı yok hayatımızın o döneminde.
Eee üniversiteye de gidildi, o da geçti gitti hayattan. Her şey gibi onu da tükettik bir çırpıda.
E iyi de hani büyük adam olacaktık? Sınav sonucunun geldiği gün duvara attığım çentikle hala aynı yerde boyum. Nasıl iş bu? Haaa…İçimiz büyüdü diyor yarım akıllının biri. Hadi ordan be…Hala aynı şeylere üzülüyorum ben. Hala aynı şeyler kırıyor beni. Hala aynı şeylere katıla katıla gülüyorum. Acılarımı da sevinçlerimi de sağlayan şeyler ne büyüdü ne küçüldü…Aynı hala hepsi…
Büyük adam olmadık belki de olamadık. Yüreklerimiz de hala aynı…O yüzden belki de adamakıllı sevda değemedi gitti yüreğimize.
Büyüyen evdeki kağıtların sayısı oldu. Bir de diploma eklendi işte onların arasına. Onu da bir kere gösterdik birilerine ay başlarında bir miktar para versin diye bize. Veriyor da çok şükür. Adetten olmuş ya çok şükür diyorum işte kelime yerini ve anlamını bulmasa da…Oysa neyimize yetiyor ki? Yettiği kadar işte…
Olduğu kadar olsun dedik hep…Olduğundan fazlasını göstermedi bize bir kerecik kıyak olsun diye yarımakıllı hayat. Olanla idare ettik işte hep…
Sabah otobüs biletini aldık,bir gün arabamıza benzin koyacağımız paraların hayalleriyle, öğlen güç bela bir çorbacıya kendimizi attık, iki-üç akşamda bir de köpeği mefta eden cinsinden bir şarap kıstırdık koltuğumuzun altına,yetti bunlar işte…Adam olana çok bile. Zaten para değil ki bu merete tadını veren. Yürekten kovulanlar yada kendisi müsaade isteyenler verdi kekremsi tadı bazen de şerbet kıvamını bu zıkkıma. Zahmetsiz de mübarek. Uğraştırmadı mezeyle falan beni hiç. Bir dolu sigara paketi, bir ince Sezen Abla lal suyun pek yakıştı yanına…
Ne kadın be şu Sezen Abla…O da gidemiyormuş benim gibi kimseden. Acının insana kattığı değeri de biliyormuş. Ne diyeyim bizde ses yok; sen tercüman oldun duygularımıza, yüreğine sağlık be Sezen Abla…
Sen yine bütün gece bana anlattırdın ama. Hiç mi cümlen yok be kardeşim senin? İçine ata ata için kurudu. Bir de benimkileri ekledin şimdi. Sana ne benimkilerden. Bütün gece sordum mu ben sana niye durgunsun diye. Anlattım durdum. Bana ne senin derdinden. Sana ne olsun benim derdimden. Bak ne güzel anlatıyorum onları. Seviyorum da galiba kerataları. Ya olmasalar sesimi nasıl ulaştıracağım uzay boşluğuna?
Eli kulağında göçüp gitmemizin eksik etek dünyadan. Geldik ya işte yaşıyoruz mecburen “ss” kuralına göre. Bari bir şey bırakalım dimi ama? Bende sesimi bırakıyorum uzay boşluğuna. Zorla değil ya onu çekti canım…
Hala susuyosun…Seninle bir daha içmem arkadaş. E içmem tabi. Aynı suda iki kere yıkanıldığı nerde görülmüş? Tadın kaçmış senin de buralar gibi. Hadi kaçtım ben..
Eyvallah…