İnsanlar yalnızca yaşamın amacının mutluluk olmadığını düşünmeye başlayınca, mutluluğa ulaşabilir. -George Orwell |
|
||||||||||
|
Sıcaklığını,hayal ettim durdum. Dudaklarının dudaklarımda, Korkarım adın kalacak, Sararan, defter yapraklarında. Alışmamalısın, Beni fazla sevmemelisin diyorsun. Dikenli teller var,diyorsun aramızda. Ne diyeyim böyle bahta güzelim, Yüzün bile göstermeyen, Bir selamı bile esirgeyen, Sevdiğim sen olunca! İnan ki, Adın yazdım gittim, Bin bir hüzünle, Çoktan gönül defterime, Daha şimdiden, Yaktın beni be güzelim, Kavurdun gittin inan, O bitmez özleminle. Bir yara da sen açtın, Şu yapayalnız, Şu biçare gönlümde. Şimdi de kalkmışsın bana, Bana diyorsun ki,sadece hayal et beni, Yer ver bana şiirlerinde ve, Sevgin hiç bir zaman solmasın o gönlünde. Ne diyeyim böyle bahta güzelim, Bir sır gibi, gizlenerek, Bir selamın bile, Benden esirgeyince. Haydi durma, şimdi söylesene. Benim nedir günahım, Nedir güzelim, Günah var mı hiç bende, Ne duruyorsun, Söylesene. Kendi halimde yaşar giderken, Öylesine, İnan ki bir kor değil, Bin kor oldun yüreğimde, Alevler içinde bıraktın, Kül ettin gittin, Yaktın gittin her yanımı, Bitmek üzereyim, neredeyse. Şimdi de diyorsun ki, Unut beni, Var git oyalan şiirlerinle. Yapma, etme be güzelim, Yalvartma beni. Ne olur. Zaten yalvarmalar,yakarmalar, Her nedense, Hep biz erkeklerin kaderi! Yapma ne olur bir tanem, Korkarım dizelerimi de ağlatırsın, Sen bu gidişle. Hüngür hüngür ağlatırsın,hem de. Ah benim vebalim. Alın yazım. İnsafsız sevdalım ! Yüreğim yufkadır benim, Seninki gibi değil, Taştan değil be güzelim. Hem söyleyeyim, Günah benden gitsin. Hüzün kokar benim kalemim. Efkarlıdır çoğu zaman, Kafa tutar durur, Onu ben bile zaptetemem, İnan bana. Neylersin be güzelim, Budur,işte böyledir benim halim. Dediklerime inan, Şunu bil ki bir tanem, Dizelerim masum,ağlamaklı, Dizelerim benim, şeffaf. İnan ki onların hiç bir suçu yok. Geride kalanların, Arkamdan söylenenlerin hepsi boş laf! Bütün suç, Yüzünü göstermeyip de, Bir selamını bile esirgeyen, Bunca cevr-i cefayı, Bu cana reva gören, İnsaf eylemeyip de, Türlü elemlere gark eden. Ah be dostlarım, Daha ne kaldı ki, Var mı daha başka söz ? Söylenemeyen! Bir sır gibi köşe bucak,kaçarak, Kendini gizleyen O bi-vefa, o insafsız, O acımasız ciğerparede! Fikret Dündar
İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.
|
|
| Şiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleştiri | İnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babıali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratıcı Yazarlık | Katılım | İletişim | Yasallık | Saklılık & Gizlilik | Yayın İlkeleri | İzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Girişi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
İzEdebiyat bir İzlenim Yapım sitesidir. © İzlenim
Yapım, 2024 | © Fikret Dündar, 2024
İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır. Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz. |