Çevremizde kurbağanın düştüğü yanılgıya düşen insanlar çoktur. Onlar genelde hayatlarından memnun gibi görünürler yada öyle düşünürler, mutsuzlukları daimidir, yeninin peşinde olmazlar, bilgi edinme gereği duymazlar, öğrenmenin nasıl bir süreç olduğunu bilmezler, bunları yapmadıkları halde düşünmeye çalışırlar ki en tehlikelisi de budur Onlara göre hayat çok basittir, sadece yemek yer, uyur, çocuklarına bağırırlar, işte hayat bu kadar basittir onlar için.
Bence hayatı kavraya bilmek için hayatın karmaşasına kafa yormak gerekir. Hayatın karmaşasına kafa yorabilmek için düşünce gücünün gelişmiş olması gerekir ki bu da ancak kitap okuyarak gerçekleşir. Kitap okumak fikri sıcak gelmiyor bizim insanlara çünkü onlara göre hayat çok basit, bunun içinde kitap okuma gibi sıkıcı ve yorucu bir işi yapmaya gereksinim duymuyorlar. Düşünce gücünü geliştiren insan hayata daha geniş açıdan bakmayı öğrenecek ve hayatının umduğundan daha büyük olduğunu düşünecektir. Belki o zaman haksızlıklara doğal bir şeymiş gibi bakmayıp itiraz etmeyi öğrenecektir.
Yaşamımızı bizler ufacık dünya içene sıkıştırırız ve hayatı sadece bizim yarattığımız o ufacık dünya zannederiz