bir sabah kalktığımda tuz basacağım kirpiklerime
hiçbir zaman acılarıyla salacağım kendimi albatrosa

uzun ve ince bir yol bulacağım kendime
yan yana yürümesin hiç kimse
geçemesin karşıdan gelen her kimse!
keçi inadıyla seveceğim ! yol kenarı birkaç börülce

anlıyor musun beni kadın
bütün teknelerin battığı bir sahilde rüzgarım
duyuyor musun beni kum tanelerinin sesinde
yıkılıyorum eski bir iskelede
ipinden kurtulmuş bir uçurtma yapamadım saçlarımı
ben fırtınaya hiç el sürmedim kadın
fırtına sendin, annem gibi bakan o boncuk gözlerinle

..........................................................
......................................................
...................................................