Bir kalp atıyor uzaklarda
Bir el sallanıyor
Dönüşü belirsiz trenin ardından
Hava biraz sisli
Düşen yaprakları savuruyor rüzgar
Bir ayrılık haykırıyor
Sesi belli belirsiz
Vedalar hırçın ve acımasız
Bir damla düşüyor yere; kocaman
Ürperti sarıyor bedeni,
Daha sıkı sarıyor kaban

Bir yürek yanıyor
Bir sızı duyuluyor acı acı
Paramparça olmuş bir bedenin
En değerli parçası kalıyor
Geri dönmek ve almak
Mümkün görünmüyor,
Göklerde ağlıyor birkaç damla
Buz gibi yüzüne çarpıyor
Bomboş sokaklar,
Hava daha soğuk
Rüzgar inadına sert
Üşüyen eller yalnız
Savrulan saçlar isyankar,
Havada bir kuş çırpınıyor
Dilinde bir şarkı
Sesinde ayrılık acısı

Bir ev görünüyor,
Pembeymiş panjurları önceden
Bahçesinde kahkahalar
Kuşlarla birlikte şarkı söylermiş
Salıncağında sallanırmış mutluluk
Umut bakarmış penceresinden
İki el tutunurmuş bahçesinde
Gezermiş umarsızca
Küsmüş ağaçlar kuşlara
Salıncakta yalnızlık
Pencerede bekleyiş
Panjurları düşmüş
Tüm bunlar bir ayrılığın hüznüymüş…