cezvenden belliydi
köpüklüydü kahven
geminin ardında dalgalar
kıçı kırıktı martılar
suya düşen her susamda
kıştı, kıştı bakışlar
üflenmiş diğer dumanlardan daha aykırı
sebepsizdi kaçışlar
kıştı
üşümüştük
ürkmüştük!
ve dahası ne sevgili
ne düş
hiçtik!
zarı atılmış ama hala yerinde sabit pullar
bir pervaz, bir kapı kolu
devrik bir kale
piyonların elinde bazuka
lambası patlak bir fener
veya sadece kiraz çalan
laleler içinde inci
büyüdüğünde felek
ne bileyim
kış işte
oyun bazen
sadece resimlerde ve düşümde
arkasına asıldığımız at arabası
düştüğün için
yaralı dizin
sadece
ağlamayasın diye öptüğüm için
hala içim
yoksun hiçim